روابط و مراودات بين ايران و تايلند سوابق طولانى دارد و از عصر صفويه فرستادگانى بين دو کشور مبادله شده‌اند. در عهد صفويه سفيرى به‌نام حاجى سليم که اصلاً ايرانى و مقيم تايلند بوده از طرف پادشاه سيام به ايران عازم گرديده و در سال ۱۹۰۷ هجرى قمرى شاه سليمان صفوى هيئتى را به رياست محمدحسن‌بيک ايلچى به سفارت روانه سيام کرده بود. شمار ايرانيانى که در آن زمان در پايتخت تايلند به‌سر مى‌برده و در مراسم استقبال از هيئت ايرانى شرکت نموده‌اند بالغ بر صدها نفر مى‌گرديده است.


يکى از ايرانيان مقيم تايلند فردى به نام شيخ احمد قمى بوده که اعضاء خاندان و اعقاب وى هنوز در تايلند هستند و اعم از بودائى و مسلمان هرساله مراسمى در مزار وى در شهر آيوتيا برگزار مى‌نمايند و بسيارى از اعقاب وى در دولت‌هاى اخير تايلند به مقاماتى رسيده‌اند. از جمله برخى به نخست‌وزيرى و وزارت خارجه نيز رسيده‌اند. در سنوات اخير در ۱۳۳۵ سفير ايران در دهلى‌نو در پايتخت تايلند نيز اکرديته گرديد. در ۱۳۴۰ اولين سفير مقيم ايران به بانکوک اعزام گرديده عهدنامه مودت بين دو کشور مشتمل بر يک مقدمه و شش ماده در ۱۳ بهمن ۱۳۴۵ به امضاء رسيده و اسناد آن در شهريور ۱۳۴۶ در تهران مبادله شد. شاه سابق ايران از ۲ تا ۹ بهمن ۱۳۴۶ و شاه تايلند نيز از ۳ تا ۱۰ ارديبهشت ۱۳۴۶ از تايلند و ايران بازديد کرده بودند. در ۱۳۴۷ تايلند سفارت خود را در تهران داير کرد و در ۱۳۴۸ معاون نخست‌وزير و وزير توسعه ملى تايلند جهت تحکيم مناسبات اقتصادى با ايران به تهران سفر و يک موافقت‌نامه بازرگانى در ۲۱ آبان ۱۳۴۸ بين دو کشور به امضاء رسيد.


بسيارى از اعضاء دولت رژيم سابق ايران از تايلند و مقامات تايلندى نيز از ايران در طى ۱۷ سال روابط دو کشور در دوران قبل از انقلاب، بازديد کردند و هر چند مسئله مشکلى در روابط دو کشور موجود نبود و يکسانى نظرات طرفين در مسائل بين‌المللي، در زمينه روابط اقتصادى روابط دو کشور پيشرفت چندانى حاصل نشد، به‌طورى‌که صادرات ايران به تايلند در سنوات اوليه برقرارى روابط به سالانه به مبلغ ۱۵ هزار دلار و حداکثر واردات ايران از تايلند سالانه به مبلغ دو ميليون دلار بالغ مى‌گرديده است. آخرين گزارشى که در بعضى منابع آمده است حداکثر مبادلات بازرگانى در سنوات آخر قبل از انقلاب به ۲۳ميليون دلار بالغ مى‌شده است.