فروش دام سهم مهمى معادل ۹/۲ تا ۹/۳ درصد توليد ناخالص داخلى را از آغاز دهه ۱۹۷۰ تشکيل داده است، ولى توجه کمترى در برنامه‌هاى دولت به پرورش دام معطوف شده است. امروزه پرورش يک سوم خوک و نيز يک دوم گاو و گاوميش در شمال کشور و نيز حيوانات اهلى براى استفاده در اراضى قابل زرع در فلات مرکزى انجام مى‌گيرد. البته با گسترش کشت مکانيزه در فلات مرکزى پرورش حيوانات رو به‌کاهش گذاشته است.


در بسيارى از مناطق و نواحي، ميزان گله‌هاى حيوانات به‌نوع برداشت برنج بستگى مى‌يابد، حيواناتى در سال‌هاى خوب خريد و فروش مى‌شوند و در سالهاى بد کشتار مى‌شوند. حيواناتى نظير خوک و ماکيان هنگامى‌که قيمت پائين است از برنج تغذيه مى‌کنند، صادرات و کشتار در چنين شرايطى در جهت تربيت ويا ذخيره صورت مى‌گيرد.


صادرات چرم و پوست در طول دهه ۱۹۷۰ به‌شدت سقوط کرد. در ۱۹۸۶ فقط ۱۷۸۴ متريک تن در مقايسه با ۹۶۰۳ تن در ۱۹۷۲ صادر شد، کاهش در صادرات چرم پرداخت نشده شايد به‌خاطر رشد صنايع توليد چرم بود. صادرات مصنوعات چرمي؛ نظير کفش، دستکش و مصنوعات مسافرتى نظير ساک و غيره و در سالهاى اخير توسعه يافته است. صادرات کفش براى مثال، از ۹۵۶،۰۰۰ تن در ۱۹۸۱ به ۱۹/۳ ميليون در ۱۹۸۶ رسيد؛ در نيمه دهه ۱۹۸۰ صنايع مجدداً کمبود چرم با کيفيت بالا را تجربه کردند.


صادرات حيوانات زنده و گوشت درنتيجه ناخوشى حيوانات و درنتيجه محدوديت‌هائى براى واردات از تايلند محدود شده است. از ۱۹۷۸ تأسيساتى براى رفع اين مشکل در جنوب و کاهش سطح محدوديت‌هاى صادراتى تا حدودى چشم‌انداز اين بخش اقتصاد را بهبود بخشيد، ولى رکود بين‌المللى بشدت صادرات گوشت و تجارت دام تايلند را با مشکل مواجه ساخت. صادرات گاو از ميزان ۴۱،۵۵۲ رأس در ۱۹۷۹ به ۴۱۶۵ رأس در ۱۹۸۱ رسيد. برنامه‌هاى پرورش به‌خصوص براى گاو در شمال شرقى و جنوب در حول دهه ۱۹۷۹ اجرا شد و نشان داده شد، که بهبودى‌هائى از نظر کيفيت داشته است.


مقررّات بازار دام که در ۱۹۸۲ تغييراتى پيدا کرد اجازه داد، تا تأسيسات خصوصى کشتار براى توليد گوشت صادراتى داير شود. متعاقب اين امر چهار شرکت به‌منظور تأمين گوشت صادراتى داير شود. متعاقب اين امر چهار شرکت به‌منظور تأمين گوشت صادراتى داير شده است؛ اولين شرکت با طرح مشترک تايلند - فيليپين با سرمايه ۱۳۵ ميليون دلار است که از ۱۹۸۶ شروع به توليد نمود، در حال حاضر مقدار کمى گوشت براى صارات توليد مى‌شود. هرچند که از ۱۹۷۹ صادرات مرغ منجمد يکى از يابنده‌ترين بخش‌ها بوده و مهمترين بازار مصرف صادراتى آن نيز ژاپن مى‌باشد؛ اين بازار در ۱۹۸۶ با توجه به کاهش ماليات وارداتى از ۱۸ درصد به ۱۴ درصد و تشويش در ارزش ين ژاپن رونق بيشترى يافته است. در ۱۹۸۶ حدود ۶۴،۸۰۰ تن مرع منجمد صادر شد که افزايش معادل ۷۵ درصد در حجم و نيز ۹/۹۰ درصد ارزش را نسبت به صادرات ۱۹۸۵ نشان مى‌داد. از ۱۹۸۴ توليد بالاى خوک و ماکيان در اثر تلاش کشاورزان براى افزايش درآمدشان چشمگير بود، عرضه بيش از تقاضا و اشباع بازار داخلى باعث تأکيد بر طرح‌هائى شده است تا تسهيلات لازم براى صادرات محصولات فراهم شود و از اين روى در قبل از ۱۹۸۷ مذاکراتى با هنگ‌کنگ براى رفع موانع محصولات صادراتى تايلند براى آن کشور شروع شد.