ساختار حکومت

طبق قانون اساسى جديد فيليپين، سيستم حکومتى اين کشورجمهوري است و رئيس‌جمهور براى مدت شش سال از طرف مردم انتخاب مى‌شود. رئيس‌جمهور رياست قوه مجريه که از ۱۹ وزارتخانه تشکيل شده است را برعهده دارد و پست نخست‌وزيرى وجود ندارد و به‌جاى آن رئيس‌جمهور داراى يک معاون است.

کنگره فيليپين از مجموع دو مجلس نمايندگان و سنا تشکيل شده که رئيس‌جمهور در رأس آن قرار دارد. اين کنگره سالى يک‌بار با سخنرانى رئيس‌جمهور افتتاح و جلسات عادى آن کمتر از يک ماه به‌طول مى‌انجامد.

کنگره توسط رؤساى مجالس سنا و نمايندگان اداره مى‌شود و هريک از اين دو مجلس و يا شخص رئيس‌جمهورى اختيار برگزارى اجلاس فوق‌العاده کنگره را در خصوص مسائل مهم و شرايط بحرانى دارد.

همچنين اختيارات و قدرت قانونگذارى به‌کنگره فيليپين که شامل مجلس سنا و مجلس نمايندگان مى‌باشد، واگذار شده است. تعداد نمايندگان سنا ۲۴ نفر و دورهٔ آن شش سال و اعضاء مجلس نمايندگان ۲۵۰ نفر بوده که براى يک دورهٔ سه ساله تعيين مى‌گردند.

نمايندگان سنا با آراءِ رأى دهندگان در سطح کشور و ۸۰ درصد نمايندگان مجلس براساس تقسيمات کشورى و به‌نسبت جمعيت به ‌مجلس راه مى‌يابند و ۲۰ درصد بقيه نيز از طريق نمايندگان اصناف و اقشار و سازمان‌هاى مختلف در سطح ملى و ناحيه‌اى وارد مجلس مى‌گردند که البته طبق قانون ‌اساسى براى سه دوره متوالى اين ۲۰ درصد اخير را رئيس‌جمهور انتخاب مى‌نمايد.

در قسمتى از ماده پنجم قانون اساسى تصريح شده است که هيچ سناتورى براى بيشتر از دو دوره متوالى نمى‌تواند انتخاب شود و در مورد مجلس نمايندگان اين محدوديت سه دوره متوالى تعيين گرديده است.

در آئين‌نامه داخلى مجلس سنا رئيس مجلس را رئيس اجرائى ناميده و وظايف او را به‌طور کلى اعلام رسميت مجلس، کنترل نظم، تصميم‌گيرى راجع به‌موارد دستور جلسه، تشکيل کميته‌ها و انتصاب اعضاء با تائيد اکثريت و کنترل عمومى جلسات و بالاخره امضاء قوانين که تقريباً مشابه همين اختيارات يا شايد کمى بيشتر نيز در آئين‌نامه داخلى مجلس نمايندگان براى رياست مجلس که او را سخنگوى مجلس نمايندگان مى‌گويند پيش‌بينى شده است.

براساس قانون‌اساسى فيليپين، لوايح توسط دستگاه‌هاى ذيربط تهيه و در نهايت در هيئت دولت تصويب و براى بررسى و تصويب به‌مجلس نمايندگان فرستاده مى‌شود. پس از تصويب هر لايحه در مجلس نمايندگان، مجلس سنا بررسى آن را آغاز و پس از تصويب آن و امضاءِ رئيس‌جمهورى لازم‌الاجراء مى‌‌گردد.

هر دو مجلس سنا و نمايندگان داراى کميته‌هاى متعددى هستند که مهم‌ترين آن‌ها کميته انتصابات، تخصيص بودجه، برنامه‌ريزى و توسعه، امور اقتصادي، روابط خارجي، حقوق بشر و امور دفاعى مى‌‌باشد.

در ميان کميته‌‌هاى مذکور، کميته انتصابات داراى ترکيب خاصى است. رئيس مجلس سنا به‌عنوان رئيس اين کميته است و از دو مجلس ۱۲ نفر در آن حضور دارند، هر يک از اين ۱۲ نفر توسط اعضاى مجلس مربوطه و به‌گونه‌اى که از تمام احزاب موجود در مجلس نمايندگان و سنا در ميان آنان باشند، انتخاب مى‌شوند.

اين کميته بايد انتصاب وزيران، سفيران، وزيران مختار، کنسول‌ها و فرماندهان نيروهاى مسلح از رده سرهنگ به ‌بالا را که از سوى رئيس جمهورى تعيين مى‌شوند، مورد تائيد قرار دهد.

سيستم قضائى فيليپين نيز براساس حقوق انگليسى - آمريکائى و اسپانيائى است که با تغييراتى مطابق قوانين داخلى کشور شکل گرفته است. رئيس ديوان‌عالى دادگسترى براى مدت چهار سال توسط رئيس‌جمهور و توصيه شوراى قضات و وکلاء منصوب مى‌گردد.

تقسيمات کشورى

فيليپين از نظر تقسيمات کشورى شامل ۷۳ استان، ۶۱ شهر بزرگ، ۱۴۸۴ شهرداري، ۲۱ ناحيه وابسته به ‌شهردارى و ۳۹۹۶۲ انجمن محلى مى‌باشد.

پرچم فيليپين

پرچم فيليپين راه راه سفيد، آبى و قرمز است که شش سه پهلو با زمينه سفيد در طرف راست آن قرار گرفته و در ميانه آن خورشيدى به‌عنوان سمبل آزادى مى‌درخشد.

اين خورشيد هشت پر مى‌باشد و يادآور هشت ايالتى است که براى نخستين‌بار عليه اسپانيائى‌‌ها قيام کردند. در هر يک از سه‌‌گوش اين مثلث سفيد ستاره‌اى ديده مى‌شود که نمايان‌گر سه منطقه جغرافيائى فيليپين يعنى جزاير لوزان، ويساياس و ميندانائو مى‌باشد.

قانون‌اساسى

قانون‌اساسى جديد فيليپين در سال ۱۹۸۷ تدوين و شامل يک مقدمه و ۱۸ فصل مى‌باشد که در آن وظايف هر يک از سه قوه مجريه، قوه مقننه و قوه قضائيه فيليپين مشخص گرديده است.

مقامات مملکتى

خانم گلوريا ماکاپاگال آرويو بعد از اتهامات وارده به استرادا، به‌عنوان رئيس‌جمهور فيليپين منصوب شد. خانم آرويو بعد از به‌دست گرفتن قدرت اعضاء کابينه خود را به‌شرح ذيل معرفى نمود:

۱. معاون رئيس‌جمهور:

توفيستو گوينگونا

۲. مشاور و منشى اجرائى رئيس جمهورى:

رناتو دويلا

۳. وزير اصلاحات ارضى:

هرنانى براگانزا

۴. وزير کشاورزى:

لئوناردو مونتمايور

۵. وزير بودجه و مديريت:

اميليا بنکودين

۶. وزير آموزش، فرهنگ و ورزش:

رائول روکو

۷. وزير انرژى:

خوزه کاماچو

۸. وزير محيط زيست و منابع طبيعى:

هرسون الوارز

۹. وزير دارائى:

آلبرتو رومالو

۱۰. وزير امور خارجه:

بلاس اوپله

۱۱. وزير بهداشت:

مانوئل دايريت

۱۲. وزير کشور و حکومت‌هاى محلى:

خوزه لينا

۱۳. وزير دادگسترى:

هرناندو پرز

۱۴. وزير کار و اشتغال:

پاتريشيا سنتوتامس

۱۵. وزير دفاع ملى:

آنجلو ريس

۱۶. وزير امور عمومى و بزرگراه‌ها:

سيمئونداترمانونگ

۱۷. وزير علوم و فن‌‌آورى:

استرلا آلاباسترو

۱۸. وزير رفاه اجتماعى و توسعه:

کورازون سليمان

۱۹. وزير جهانگردى:

ريچارد گوردون