فيليپين در شمال نيمکره جنوبي، در جنوب شرقى آسيا، در اقيانوس آرام، در کناره شرقى درياى چين جنوبي، در غرب درياى فيليپين، در شمال شرقى جزيره برونئو و در جنوب تايوان واقع شده است که اين موقعيت جغرافيائى خود برانگيزنده علائق ابرقدرت‌ها و کشورهائى است که در معادلات سياسى بين‌المللى نقش حساسى دارند.



جلوه‌هاى جاذبه سوق‌الجيشى و ژئواستراتژيکى اين کشور در چند دهه اخير را مى‌توان در قراردادها و تعهدات نظامى دوجانبه و چند جانبه متعددى يافت که بين فيليپين و آمريکا منعقد شده است. قرارداد نظامى - دفاعى آمريکا و فيليپين در سال ۱۹۵۲، معاهده دفاع دسته جمعى آسياى جنوب شرقى در سال ۱۹۵۴، عضويت در پيمان سيتو در سال ۱۹۵۵ و قرارداد مربوط به پايگاه‌هاى نظامى آمريکا از جمله تعهدات نظامى دوجانبه و چندجانبه اين کشور مى‌باشد.


در زمان جنگ سرد و پس از پايان جنگ ويتنام، پايگاه‌هاى نظامى آمريکا در فيليپين از اهميت حساس و سرنوشت‌سازى در منطقه برخوردار بود. اين پايگاه‌ها مهمترين چتر دفاعى آمريکا براى منطقه اقيانوس آرام تا اقيانوس هند را تشکيل مى‌دادند.


اگر چه پايگاه‌هاى نظامى آمريکا از فيليپين برچيده شد، اما قرار گرفتن مجمع‌‌الجزاير فيليپين در مجاورت کشورهاى قدرتمند حوزه آسيا - پاسيفيک، کشورهاى بحران‌خيز اهميت ژئوپليتيکى خود در منطقه برخوردار مى‌باشد.


حوادث بعد از ۱۱ سپتامبر و توجه ويژه آمريکا به فيليپين به‌عنوان پايگاهى براى مقابله با تروريسم در منطقه جنوب شرقى آسيا، با توجه به‌وجود مناطق خودمختار مسلمان‌نشين در اين کشور‌ باعث حضور مجدد آمريکا در اين کشور شده است.


از سوى ديگر، عضويت فيليپين در پيمان مهم اقتصادى جنوب شرقى آسيا آسه آن نيز بر اهميت اين کشور در اين منطقه افزوده است.