تجارت خارجى

تجارت خارجى فيليپين به‌علت کندى و بى‌نظمى در صادرات همچنين کاهش بهاى محصولات سنتى در بازار جهانى و افزايش بهاى نفت و ساير کالاهاى وارداتى با رکود و کسرى تراز بازرگانى مواجه بوده است که در نتيجه دولت را به‌سوى استقراض از منابع پولى بين‌المللى (بانک جهانى و صندوق بين‌المللى پول) سوق داده است.

با وجود تلاش‌‌هائى که دولت براى تنوع بخشيدن به‌روابط تجارى خود با ساير کشورها به‌خصوص کشورهاى بازار مشترک، خاورميانه و کشورهاى آسه‌آن به‌عمل آورده است، هنوز سلطه اقتصادى آمريکا و ژاپن بر تجارت خارجى اين کشور به‌طور آشکار وجود دارد.

در اواخر سال ۱۹۷۹ دولت آمريکا يک موافقت‌نامه تجارى با فيليپين به امضاء رسانيد که براساس آن بيش از نيمى از کالاهاى صادراتى فيليپين به آمريکا، از پرداخت عوارض گمرکى معاف گرديدند. به‌دنبال آن حدود ۷/۵ درصد از واردات کالا از آمريکا کاسته شد و همزمان دولت انگيزه‌هاى تازه‌اى براى صادرات و تشويق صنايعى که صادراتى بودند ايجاد نمود.

در سال‌هاى ۱۹۸۰ دولت اعلام کرد که شرکت‌هائى که مقادير زيادى ارز خارجى مصرف مى‌نمايند بايستى خودکفاء بوده و بتوانند ارز مورد نياز براى واردات مواد اوليه را خود تأمين نمايند.

از ابتداى دهه ۱۹۷۰ دولت فيليپين تلاش گسترده‌اى را براى توسعه صادرات کالاهاى غيرسنتى به‌عمل آورده بود. در اين سال‌ها صادرات کالاهائى مانند نيکل، وسائل الکترونيکي، موز، پارچه و صنايع دستى افزايش يافت.

با توجه به‌مازاد عرضه در بازار جهاني، صادرات کالاهائى مانند موز، نيکل و صنايع دستى با مشکل مواجه گرديده و اين درحالى‌‌ است که صادرات کالاهاى صنعتى غالباً شامل کالاهائى است که به‌طور نيمه ساخته از آمريکا و ژاپن به فيليپين وارد شده و پس از استفاده از نيروى کار ارزان اين کشور مجدداً صادر مى‌شود.

درحال حاضر، اقلام عمده وارداتى فيليپين شامل؛ توليدات صنعتي، مواد غذائي، وسايل سنگين حمل و نقل، مواد شيميائي، نفت و فرآورده‌هاى نفتى مى‌باشد که براساس ارزش آن بيشتر از کشورهاى ژاپن، آمريکا، کره جنوبي، سنگاپور، تايوان و هنگ‌کنگ وارد مى‌گردد.

اقلام عمده صادراتى فيليپينى نيز شامل؛ پوشاک، منسوجات، مواد مصرفى کارخانه‌اي، توليدات صنعتى و الکترونيکى است که به آمريکا، ژاپن، تايوان، سنگاپور، هلند، هنگ‌کنگ، انگليس و مالزى صادر مى‌شود و رقم صادرات اين کشور در سال ۲۰۰۰ بالغ بر ۳۸ ميليارد دلار بوده است.

هم‌اکنون کشورهاى آمريکا با ۲۲ درصد، ژاپن با ۲۰ درصد، کره جنوبى با ۸ درصد، سنگاپور با ۶ درصد، تايوان با ۵ درصد، هنگ‌کنگ با ۴ درصد طرف‌هاى مهم فيليپين در واردات مى‌باشند.

در مقابل، کشورهاى آمريکا با ۳۴ درصد، اتحاديه اروپا با ۲۰ درصد، ژاپن با ۱۴ درصد، هلند با ۸ درصد، سنگاپور با ۶ درصد، انگليس با ۶ درصد و هنگ‌کنگ با ۴ درصد از بازارهاى مهم صادراتى فيليپين مى‌باشند.

طبق گزارش وزارت تجارت و صنعت فيليپين، حجم کل تجارت خارجى فيليپين در سال ۲۰۰۰ ميلادى ۶۹ ميليارد دلار بوده است که ۳۸ ميليارد دلار صادرات و ۳۸/۳۱ ميليارد دلار آن واردات بوده است.

واحد پول

واحد پول فيليپين پزو است که هر پزو معادل ۱۰۰ Centavos مى‌باشد. نرخ برابرى پزو با دلار در سال‌هاى اخير در جدول ذيل آمده است.

جدول نرخ برابرى دلار با پزو

سرمايه‌گذارى خارجى

دولت فيليپين به‌منظور افزايش صادرات و ايجاد اشتغال، در پى جلب سرمايه‌هاى خارجى مى‌باشد. برابر قانونى که در سال ۱۹۸۷ به‌تصويب پارلمان اين کشور رسيده سرمايه‌‌گذارى خارجى از امتيازات ويژه‌اى برخوردار گرديده است.

براساس اين قانون سرمايه‌گذاران خارجى مى‌توانند تا ۴۰ درصد سهام کليه شرکت‌هاى فيليپينى را خريدارى نمايند. شوراى سرمايه‌گذارى فيليپين با در نظر گرفتن اولويت‌هاى پيش‌بينى شده در اقتصاد اين کشور، به‌ شرکت‌‌هاى خارجى که صد در صد سهام آن‌ها متعلق به خارجيان باشد، اجازه مى‌دهد که در فيليپين فعاليت نموده و تمامى توليدات خود را صادر نمايند. به‌‌موجب اين قانون چهار منطقه صادراتى پيش‌بينى شده است که هرگونه فعاليت اقتصادى و تجارى در آن مناطق آزاد است.

بودجه و بدهى‌هاى خارجى

بودجه دولت فيليپين درسال ۲۰۰۰ ميلادى به‌ميزان ۷/۱۵ ميليارد دلار بوده است که معمولاً بيش از ۴۰ درصد بودجه اين کشور صرف بازپرداخت بدهى‌ها و بهره وام‌هاى دريافتى از مؤسسات مالى و بانک‌هاى خارجى مى‌گردد.

طبق آمارهاى رسمى ميزان بدهى‌هاى خارجى فيليپين در سال ۲۰۰۰ ميلادى بالغ بر ۶۸ ميليارد دلار مى‌باشد که جزو يکى از بدهکارترين کشورهاى دنيا محسوب مى‌گردد.

همچنين طبق آمار موجود، ذخيره ارزى اين کشور در سال‌هاى ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ به‌ترتيب ۵۰/۱۴ و ۴۴۱/۱۵ ميليارد دلار برآورد شده است.

جدول ذخاير بين المللى (ميليون دلار)

جدول عرضهٔ پول (ميليون پزو)