مهمترين مجمع سياسى که نروژ، سياست‌هاى خود را در آن هماهنگ مى‌نمايد شوراى نورديک است.

کشور نروژ تا جنگ جهانى دوم، سياست سنتى بى‌طرفى خود را حفظ کرد، ولى پس از جنگ جهانى دوم، با وجود اعلام بى‌طرفى به اشغال درآمد و در سال ۱۹۴۹ به عضويت ناتو پذيرفته شد و اين بخاطر قرارگرفتن در همسايگى اتحاد شوروى سابق و تهديد بالقوه‌اى که از اين نظر احساس مى‌شد باعث تحميل شدن عضويت نروژ در ناتو بوده است. اما به هر حال، حمايت عمومى از عضويت نروژ در ناتو هنوز بالا است.


پس از فروپاشى اتحاد شوروي، از اهميت ژئوپليتيکى نروژ نيز کاسته شد، نروژ در حمايت از سازمان ملل و مؤسسات اختصاصى آن نقش فعالى را برعهده دارد و از همکارى‌هاى بين‌المللى و صلح‌آميز در رفع بحران‌هاى بين‌المللى حمايت مى‌کند.


نيروهاى نروژى تحت عنوان نيروهاى پاسدار صلح سازمان ملل در مناطق بحرانى دنيا پراکنده‌اند. از سوى ديگر نروژ روابط نزديکى با آمريکا دارد و کلينتون رئيس‌جمهور سابق آمريکا چندين بار به نروژ مسافرت رسمى داشته است. نروژ در روابط شمال - جنوب نيز نقش فعالى را ايفاء مى‌کند و همه ساله کمک‌هاى اين کشور به کشورهاى در حال توسعه در قالب سازمان‌‌ ملل صورت مى‌گيرد.


نروژ خواهان به عضويت درآمدن در اتحاديه اروپا است و در حال حاضر اين مسأله بزرگترين چالش در سياست خارجى اين کشور محسوب مى‌شود. کشور نروژ با کشورهاى شمال اروپا، اتحاديه تجارت آزاد (افتا) را تشکيل داده است و همکارى‌هاى اقتصادي، سياسى و فرهنگى با کشورهاى عضو شوراى نورديک دارد.


نروژ از طرفداران جدى حقوق بشر به شمار مى‌رود و به همين دليل با کشورهاى ناقض حقوق بشر روابطى ندارد.