جغرافياى طبيعى

موقعيت جغرافيايى

کره شمالى که نام رسمى آن جمهورى دموکراتيک خلق کره مى‌باشد، در بخش شمالى شبه جزيره کره، در شمال خاورى آسيا (نيم‌کره شمالي) جاى داشته و گستره آن ۱۲۱،۲۰۰ کيلومتر مربع برابر با ۴۶،۸۰۰ ميل مربع مى‌باشد، که پنجاه و پنج درصد شبه جزيره کره را فرا گرفته است. همسايگان آن عبارتند از فدراسيون روسيه در شمال خاوري، چين در شمال باختري، کره جنوبى در جنوب، درياى ژاپن در خاور اين کشور و خليج کره در باختر آن مى‌باشد. کره شمالى داراى ۱۴۱۶ کيلومتر خط مرزى با چين، ۲۳۸ کيلومتر با کره جنوبى و ۱۷ کيلومتر با فدراسيون روسيه، و ۲۴۹۵ کيلومتر نيز مرز دريايى دارد.

کوه‌ها و جنگل‌ها

%۷۵ اين سرزمين را کوه‌ها و جنگل‌ها پوشانده‌اند. کوه‌ها کم و بيش در سراسر اين سرزمين پراکنده و جلگه‌ها بيشتر در کرانه‌هاى باخترى و نيز در برخى کرانه خاورى واقع شده‌اند. بلندترين قله کوه اين کشور پائکتوسَن (Paektu - San) نام دارد که ارتفاع آن به ۲۷۴۴ متر مى‌رسد. کوه نانگيم (Nangnim) از شمال به جنوب باخترى به درازاى ۸۰۶ کيلومتر مربع مى‌باشد و بلندترين رشته‌کوه اين کشور است.

ديگر کوه‌هاى آن کانگنمان (Kangnam)، ميوهيانگ (Myohyang)، اونجين (Onjin) و ميورَک (Myozak) مى‌باشند.

درياچه‌ها

مهم‌ترين درياچه‌هاى اين کشور، بک‌ تو، چان نيون (Chan nyon) و سوبون (Sobon) مى‌باشد. افزون بر اين در حدود ۱۷۰۰ درياچه مصنوعى در اين کشور وجود دارد که مورد استفاده آبيارى و کشاورزى مى‌باشند.

رودها

از جمله رودخانه‌هاى مهم اين کشور مى‌توان از رودهاى تومن (Tumen)، يالو (Yalu)، چونگچون (Changjin)، تائه‌دونگ (Taedong) و يسونگ (Yesong) نام برد. رود تومن در مرز ۱۶ کيلومترى روسيه و کوه شمالى در جريان است و رود يالو در مرز ميان کره شمالى و چين با ۸۰۰ کيلومتر بزرگترين رود اين کشور مى‌باشد.

آب و هوا

آب و هواى کره شمالى در زمستان بسيار سرد و در تابستان مرطوب و بارانى و گرم است. سرماى هوا در زمستان در قسمت‌هاى کوهستانى به ۴۳ درجه زير صفر مى‌رسد و بالاترين درجه در تابستان ۴۳ مى‌باشد. شدت سرما از اوايل دسامبر تا اوايل آوريل است. ميانگين بارندگى ساليانه ۱۰۰۰ ميلى‌متر بوده و در فصل تابستان از ماه ژوئن تا سپتامبر بيش از ۷۰% از بارندگى ساليانه انجام مى‌گيرد.

شهرهاى مهم

پيونگ يانگ (Pyong Yang) (پايتخت)

اين شهر از باختر به استان پيونگ يانگ جنوبي، از جنوب به هوانگ‌هه شمالى (Hwanghae)، از شمال به پيونگ يانگ شمالى محدود است و برابر با آخرين تقسيم‌بندى کشورى به نوزده ناحيه تقسيم مى‌شود. از رودخانه‌هاى معروف اين شهر يکى ده‌دونک گنگ (Dedong Gang) مى‌باشد که از وسط شهر مى‌گذرد و جلوه خاصى به اطراف خود مى‌بخشد و ديگرى پوتونگ گنگ (Potong Gang) که آب آشاميدنى پيونگ يانگ از آن تأمين مى‌شود. قسمت شمال شرقى و جنوب شرقى شهر را کوه‌ها و قسمت‌هاى غربى و جنوب غربى را دشت‌ها پوشانيده‌اند. باغ‌هاى ميوه فراوانى مانند باغ‌هاى گلابي، سيب، انگور، زردآلو و آلو اطراف پيونگ يانگ وجود دارد. راه‌هاى ارتباطى متعددى پيونگ يانگ را به شهرهاى مختلف کشور و به مسکو پايتخت روسيه و پکن پايتخت چين مرتبط مى‌سازد.

پيونگ يانگ بيش از ۱۵۰۰ سال سابقه تاريخى دارد. اين شهر در سدهٔ دوازدهم مورد هجوم مغول‌ها قرار گرفت و از سدهٔ پانزدهم تا سده بيستم، پايتخت دوم شبه جزيره کره محسوب مى‌شد. در اوايل سده بيستم، اين شهر به‌دست ژاپنى‌ها افتاد و تا چندين دهه زير تسلط آن کشور بود.

پيونگ يانگ در سال‌هاى جنگ کره، از سوى بمب‌افکن‌هاى ارتش آمريکا به‌شدت بمباران شد و به‌صورت تل بزرگى از خاک و سنگ و آهن درآمد. اما امروزه پس از گذشت پنجاه سال از زمان جنگ اين شهر به مجموعهٔ زيبايى از انبوه باغ‌ها، ساختمان‌ها، ميدان‌ها، سالن‌هاى بزرگ ورزشى و هنري، مدرسه‌ها، دانشگاه‌ها، کارگاه‌ها و کارخانه‌ها تبديل شده است. شهر پيونگ يانگ داراى ساختمان‌هاى ديدني، گردش‌گاه‌ها، تفريح‌گاه‌ها و پارک‌هاى زيبا و متعددى است که از آن جمله مى‌توان به يادبود جوچه (Juche)، مان‌گيونگ‌ده (مان‌گيونگ‌ده (Mangyongdae) نام زادگاه کيم‌ايل‌سونگ مى‌باشد.) و هتل کره اشاره کرد. ترافيک شهر بى‌اندازه سبک و تنها منحصر به اتومبيل‌هاى دولتى و اتوبوس‌هاى مسافربرى است.

افزون بر اتوبوس‌هاى مسافربري، راه‌آهن پيونگ يانگ به‌صورت دو رشته از شمال به جنوب و از خاور به باختر بنا شده است که تقريباً تا آخرين ساعات شب وظيفه حمل و نقل مسافران را انجام مى‌‌دهند. پيونگ يانگ داراى راه‌آهن زيرزمينى است که در بخش باخترى شهر در ۸۵ مترى زيرزمين بنا شده تا در زمان جنگ نيز بتوان از آن به‌عنوان پناه‌گاه بهره‌بردارى کرد.

پيونگ يانگ بزرگترين مرکز صنعتى است که مهم‌ترين فرآورده‌هاى آن فولاد، ماشين‌آلات و مهمات جنگى مى‌باشد. اين شهر مرکز تصميم‌گيرى‌هاى سياسي، اقتصادى و اجتماعى جمهورى دموکراتيک خلق مى‌باشد.

جدول آب و هواى پيونگ يانگ

کى سونگ (Kaesong)

کى سونگ از شمال به استان‌هاى هوانگ‌هه شمالى و کانگوون (Kangwon) شمالي، از جنوب به درياى آزاد و استان کيون‌گى (Kyonggi) کره جنوبى و از باختر به هوانگ هه جنوبى محدود مى‌شود. اين شهر از اهميت راهبردين فراوانى برخوردار بوده و مرکز آن از مدار ۳۸ درجه مى‌گذرد. دماى کى سونگ در فصل زمستان به ۹ درجه زيرصفر و در فصل تابستان به ۲۴ درجه بالاى صفر مى‌رسد. ميانگين بارندگى در سال ۱۴۰۰ ميلى‌متر مى‌باشد.

راه‌هاى ارتباطى اين شهر عبارت هستند از يک رشته راه‌آهن که استان‌هاى شمالى را به مرکز شهر وصل مى‌کند و نيز چندين راه شوسه که به طرف جنوب کشيده شده‌اند. کارخانه‌هاى متعددى مانند کارخانه پارچه‌بافي، سراميک‌سازى ساعت‌سازي، کاشى‌کاري، گلدان‌سازى و غيره... در اين شهر تأسيس شده‌اند. در کى سونگ آبشارى به نام پاک اوک (Pak Ok) وجود دارد که ارتفاع آن ۲۷ و عرض آن ۵/۱ متر مى‌باشد. اين شهر زمانى پايتخت کره (پيش از تجزيه اين کشور) بوده است.

وونسان (Wonsan)

اين شهر مرکز استان کانگوون و يکى از بندرهاى مهم جمهورى دموکراتيک خلق کره در کنار درياى ژاپن به‌شمار مى‌آيد. وونسان از نظر راهبردين و نيز نزديکى به کشورهاى ژاپن و کره جنوبى اهميت فراوانى دارد. از پنج راه دريايى موجود در بندر وونسان سه راه آن به سوى بندر شمالى و دو راه ديگر به درياى آزاد و جنوب کشيده شده است. وونسان از ديدگاه صنعتى نيز داراى اهميت فراوان مى‌باشد.

نامپو (Nampo)

نامپو يکى از بندرهاى مهم کره شمالى مى‌باشد که در جنوب باخترى کشور در ۳۰ کيلومترى شهر پيونگ يانگ واقع شده است. سدى به طول هشت کيلومتر در اين بندر بنا شده که توسط آن به آبيارى و کشاورزى دو استان مجاور کمک مى‌شود. در نامپو چندين کارخانه و کارگاه مانند کارخانه تلويزيون‌سازى و تلفن‌سازى وجود دارد.

ها‌م‌هونگ (Hamhung)

اين شهر در بخش خاورى کره شمالى در کنار درياى ژاپن واقع شده و از تاريخ يک‌هزار ساله برخوردار مى‌باشد. آب و هواى هام‌هونگ تقريباً از پيونگ يانگ سردتر و اغلب مه‌آلود است. اين شهر داراى کان‌هاى منگنز، سنگ‌آهن و فلزات غيرآهنى مى‌باشد.

جدول شهرهاى مهم و جمعيت آن‌ها بر پايه آمار ۱۹۹۳