قانون استخدام - مصوب ۱۹۹۵ مالزی چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا استخدام مهاجرین اين قانون استخدام مبناء قانونى براى تنظيم روابط و شرايط استخدام است. اين قانون بسيارى از شرايط از جمله حداقل شرايط استخدام را تعيين مىکند که شامل موارد زير است: - قرارداد کار: ممکن است کتبى يا شفاهي، تفريحى يا تلويحى باشد و مدت زمان ارائه خدمات را مشخص مىکند. - دستمزد: نبايد ديرتر از هفت روز پس از اتمام دوره دستمزد پرداخت شود. - کارگران زن در هر مؤسسه صنعتى يا کشاورزى مجاز نيستند که در فاصله زمانى بين ساعات ۱۰ شب تا ۵ صبح کار کنند. اما اين محدوديت در صورت تقاضا از سوى کارگر مىتواند در نظر گرفته نشود. - ۱۰ روز تعطيل عمومى با حقوق در هر سال تقويمي. - هشت روز مرخصى سالانه با حقوق براى کارکنانى که کمتر از ۲ سال سابقه استخدام دارند، ۱۲ روز مرخصى سالانه با حقوق براى کارکنانى که بين ۲ الى ۵ سال سابقه استخدام دارند و ۱۶ روز براى کارکنانى که بيشتر از ۵ سال سابقه استخدام دارند. - ۱۴ تا ۲۲ روز مرخصى استعلاجى در هر سال بسته به سابقه خدمت و ضرورت بسترى شدن که مىتواند تا ۶۰ روز در سال افزايش يابد. - ساعت کار عادى نبايد از ۸ ساعت در روز يا ۴۸ ساعت در هفته تجاوز کند. - نرخ ساعت اضافهکارى در روز کارى عادى حداقل يک برابر و نيم نرخ ساعت کار عادى است، در روزهاى استراحت دو برابر و در روزهاى تعطيل عمومى ۳ برابر است. - ۶۰ روز مرخصى زايمان براى زنان مشروط بر آنکه دستمزد هر روز از ۶ رينگيت مالزى در روز کمتر نباشد. استخدام مهاجرين دولت مالزى استخدام مهاجرين (اتباع خارجي) را توسط شرکتهاى داخلى و خارجى محدود ساخته است. به علاوه، دولت امور استخدامى را براى اطمينان از برقرارى يک تعادل نژادى در استخدام توسط کارفرمايان، کنترل مىکند. شرکتهاى خارجى معتقدند که رويههاى اخذ مجوز براى کار خيلى سخت است. به علت کمبود شايد متخصصين، دانشمندان و دانشگاهيان، دولت مالزى تسهيلاتى را براى اعطاء مجوز به کارگران خارجى فراهم کرده است. درخواست براى بهکارگيرى مهاجرين خارجى تقريباً شبيه به درخواست براى مجوز توليد مىباشد. خطمشىهاى دولت براى استخدام و بهکارگيرى مهاجرين خارجى به شرح زير مىباشد: - يک شرکت با سرمايهٔ اوليهٔ حداقل ۲ ميليون دلار، اجازه دارد پنج هزار نفر مهاجر را استخدام کند. استخدام تعداد بيشترى از مهاجرين براى چنين شرکتهائى نياز به اخذ مجوز دارد. - يک شرکت با سرمايهٔ اوليهٔ حداقل ۲ ميليون دلار، اجازه دارد پنج هزار نفر مهاجر را استخدام کند. استخدام تعداد بيشترى از مهاجرين براى چنين شرکتهائى نياز به اخذ مجوز دارد.- در مورد شرکتهاى با سرمايه اوليه کمتر از ۲ ميليون دلار، ممکن است به شرکتى که داراى تقريباً ۱۲۵ هزار دلار سرمايه اوليه است نيز اجازه استخدام مهاجر داده شود. اعطاء مجوز کار به مهاجرين براى پستهاى اجرائى ممکن است اعتبار ۱۰ ساله داشته باشد و براى پستهاى اجرائى ممکن است اعتبار ۱۰ ساله داشته باشد و براى پستهاى غيراجرائى اين اعتبار مىتواند ۵ ساله در نظر گرفته شود. - انتقال کارگران مهاجر بين شرکتها، مستلزم تصويب يا اجازه قانونگذار مربوط (مرجع ذىصلاح) است. - مجوز کار معمولاً براى ۱۰ سال اعتبار خواهد داشت؛ هرچند مجوزهاى يک ساله نيز بسيار معمول است. - مراجع صدور مجوز، اعتبار گذرنامهها را براساس مدت تعيين شده در مجوز کار لحاظ مىکنند. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها