پيشرفت‌هاى صنعتى

کشور ليبى در طول ۲۷ سال گذشته تاکنون موفق به ساختن صدها بخش صنعتى سنگين شده است به‌طورى که از سال ۱۹۷۰ تاکنون ۱۶۳ کارخانه، ۵۶ پروژه صنعتى در مواد غذائي، ۳۳ پروژه در صنعت ريسندگى و بافندگي، لباس و پوست، ۲۳ پروژه در مصالح ساختمانى و ۲۲ پروژه صنعتى در معادن و مهندسى ايجاد شده است. ضمن آنکه ۱۲۱ پروژه در منابع پتروشيمى و تعدادى پروژه‌هاى صنعتى ديگر احداث شده است.


براساس آمار ارائه شده تنها در خلال ۱۵ سال گذشته تاکنون ۲۸ هزار ميليارد دينار معادل ۸ ميليارد دلار در بخش صنعت سرمايه‌گذارى شده است.


تعداد توليدکنندگان که به بخش صنعت و معدن کشور کمک کرده‌اند در خلال بيست سال گذشته تعداد آنها در سال ۱۹۷۰ از حدود ۳۹۹۹ واحد توليدى به ۴۱۹۳۱ واحد توليدى در سال ۱۹۹۰ رسيده است.

نفت

بخش نفت و گاز طبيعى از مهم‌ترين بخش‌ها، بلکه به مثابهٔ ستون فقرات اقتصادى ملى ليبى محسوب مى‌شود که تشکيل دهندهٔ اصلى درآمد اقتصاد ملى است.


بيست درصد از درآمد سالانه در بخش‌هاى کشاورزى و با پشتيبانى از بخش‌هاى مختلف آن به منظور استحکام پايه‌هاى کشاورزى مصرف شده که نتيجه منتهى به اصلاح ميليون هکتار از زمين‌هاى قابل کشت و حفر بيش از چهل حلقه چاه و غرس بيش از چهل ميليون درخت ميوه و ايجاد بيش از بيست هزار مزرعه جديد گرديده است.


- سابقه ملى شدن صنعت نفت در ليبى


براساس قانون شماره ۱۵ صادره در سال ۱۹۷۱ شرکت انگليسى B.B ملى شد و شرکت ملى ليبى با نام نفت خليج‌عربى ايجاد گرديد و براساس قانون شماره ۴۴ در سال ۱۹۷۳، ۵۱% از شرکت‌هاى خارجى ملى اعلام شدند.


بر اين اساس، با صدور اينگونه لوايح و قوانين شرکت‌هاى خارجى که مالک ۱۰۰% از امتيازات قراردادها بودند ۵۱% از ميزان مالکيت را به شرکت ملى ليبى واگذار کردند.


ليبى از سال ۱۹۷۰ اقدام به کشيدن خطوط لوله نفت به طول ۵۰۰ کيلومتر و خطوط لوله انتقال گاز طبيعى به طول ۷۵۰ کيلومتر از بريقه به خمس نموده است. خط انتقال گاز به منظور تأمين احتياجات کارخانه‌ها و ايستگاه‌هاى توليد برق و خطوط انتقال نفت و به منظور بارگيرى نفت‌کش‌هاى عظيم احداث گرديده است.

صنايع شيميائى

مهم‌ترين دستاوردهاى شيميائى ليبى در مجتمع شيميائى ابى‌کماش‌ حاصل شده است که شامل تعدادى کارخانه مى‌باشد که از آن جمله، کارخانه نمک به ظرفيت سالانه ۴۰ هزار تن و کارخانه آزمايشگاه برقى (التحليل الکهربائي) است که توليدات آن اسيدسولفوريک (صودرالکاريه) با ۴۵ هزار تن در سال، هيدروکلريد با ۶ هزار تن در سال و نيز کلر مايه با ۵ هزار تن در سال است، علاوه‌ بر آن مجتمع شيميائى ترهونه است که پيش‌بينى شده در سال‌هاى ۸ - ۱۹۹۷ آمادهٔ توليد روزانه چند تن از مواد شيميائى باشد.


علاوه بر اينها کارخانهٔ توليد B.F.C مى‌باشد که عهده‌دار توليد مواد خام اصلى براى کارخانه‌هاى اسفنج‌سازى مى‌باشد، همچنين کارخانه صابون‌سازى با ظرفيت توليد ۳۰ هزار تن که مجموعاً شش کارخانه را تشکيل مى‌دهد. و نيز ۱۶ کارخانه در توليد پلاستيک و توليدات اسفنجى و کارخانه رنگ‌سازى و لوازم مربوط به آن با ظرفيت ۷۰ هزار تن در سال فعاليّت دارند.

صنايع معدنى

صنايع معدنى موجود در ليبى که به بهره‌بردارى نهائى رسيده‌اند مبادرت به توليد کالاهاى واسطه‌اى مى‌نمايند که نقش به‌سزائى در اجراء پروژه‌هاى اقتصادى دارند، عبارتند از:


- کارخانه آنتن سازى و تقسيم برق


- کارخانهٔ توليد لوله‌هاى جوش‌کارى شده حلزونى و طولي


- کارخانه نورد با توليد لوله‌هاى فولادى در اندازه‌هاى مختلف


- کارخانه توليد سيم‌ها و کابل‌هاى برقي


- پانزده کارخانه توليد سيمان و هفت کارخانه توليد کاغذ که در مناطق مختلف کشور پراکنده‌اند


- کارخانه‌هاى ريسندگى و بافندگى که مهم‌ترين آنها کارخانهٔ جنزور با ظرفيت ۱/۳ ميليون متر مربع در سال است


- کارخانه توليد لباس‌هاى آماده که تعداد آنها به ۹۳ کارخانه بالغ مى‌شود


- کارخانه پوست و کفش با ظرفيت توليدى ۱۰ ميليون پا مربع در سال


- کارخانه توليد سيمان و مصالح ساختمانى که پيشرفت زيادى داشته است، به‌طورى‌که ارزش توليدات آن به ۸/۶۸ ميليون دينار در سال بالغ مى‌شود


- کارخانه ريسندگى نخل‌هاى پشمى در المرج و کارخانه بنى وليد در صنعت فرش‌بافى با ظرفيت توليدى ۱/۳ ميليون مترمربع در سال.


- کارخانه‌هاى توليدى واگن‌هاى مسکونى (خانه‌هاى سيّار) تراکتورسازي، يخچال‌سازى و لوازم الکترونيک.