در ۱۸۲۲ و ۱۸۴۸ روسيه تسخير اراضى قزاقستان را به پايان رساند. طى دوران تزارى اسکان کشاورزان روسى در استپ‌ها در حد وسيعى صورت گرفت، ولى سلطهٔ روسيه مورد انزجار بود و طى جنگ جهانى اول قزاقان شورش بزرگى به راه انداختند. پس از انقلاب روسيه، ملى‌گرايان قزاق دولت محلى تشکيل دادند و تقاضاى خودمختارى کردند. در ۱۹۲۰ ارتش سرخ شوروى حمله کرد و جمهورى شوروى خودمختارى تشکيل داد. قزاقستان تا ۱۹۳۶ به‌صورت يکى از جمهورى‌هاى کامل اتحاد شوروى درنيامد. از ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۶ زمانى که ?زمين‌هاى بکر? شمال قزاقستان براى کشت در دسترس قرار گرفت مهاجرت متداول از ديگر نقاط شوروى به هجوم تبديل شد. در زمان اعلان استقلال قزاقستان به دنبال کودتاى نافرجام کمونيست‌هاى تندرو در مسکو (سپتامبر ۱۹۹۱) قزاق‌ها در جمهورى خود اقليتى را تشکيل دادند. زمانى که شوروى منحل گرديد (دسامبر ۱۹۹۱) قزاقستان از سوى جامعهٔ بين‌المللى به‌عنوان جمهورى مستقلى به رسميت شناخته شد. کشور وسيع قزاقستان جديد در تئوري، يکى از قدرت‌هاى هسته‌اي، به دليل وجود تسليحات هسته‌اى شوروى سابق در خاک آن در آسياى ميانه نقش اساسى دارد.