اهميت استراتژيک کشور در منطقه

اندونزى بزرگترين مجمع‌الجزاير جهان و واقع در ملتقاى دو اقيانوس هند و آرام مى‌باشد که به‌منزله پلى دو قاره آسيا و اقيانوسيه را به هم متصل مى‌سازد . موقعيت ژئوپليتيک اندونزى و احاطه اين کشور بر آبراه‌هاى مهم درياى - تجاري، مثل تنگه‌هاى مالاکا و سوندا، از ديرباز جزء مهم‌ترين عوامل اهميت بخش آن بوده است.علاوه بر اين، وجود ذخائر فراوان معدنى (مثل نفت و گاز) و منابع غنى سطح‌الارضى (از جمله جنگل‌هاى استوائي)، در کنار وجود زمينه‌هاى داخلى براى رشد و توسعه اقتصادي، مجموعاً باعث افزايش اين کشور در منطقه جنوب شرقى آسيا شده است. توفيقات اقتصادى اندونزى در طول دو دهه اخير و تحرک قابل توجه دولت اين کشور در عرصه‌هاى منطقه‌اى و بين‌المللي، خصوصاً در دوران پس از جنگ سرد، حکايت از توجه و بهره‌جوئى دولتمردان اندونزى از موقعيت ويژه اين مجمع‌الجزاير دارد.


نقش تعيين کننده عوامل جغرافيائى و منابع طبيعى

موقعيت مجمع‌الجزايرى اندونزى (با بيش از ۱۷ هزار جزيره) و وسعت قابل توجه اين کشور، در کنار تنوع قومى - نژادى و مذهبى آن، سبب شده که دولت اندونزى ضمن تقويت بنيان‌هاى وحدت ملى (مثل ترويجزبان اندونزيائي و ايدئولوژئى پانچاسيلا، با عوامل تنش‌زاى درونى مقابله کرده و براى مثال جنبش‌هاى جدائى طلب را (در تيمور شرقي، آچه و ايريان‌جايا) شديداً سرکوب نمايد. دولت اندونزى ضمن ترويج همزيستى مسالمت‌آميز ميان اقوام گوناگون و پيروان مذاهب مختلف، همچنين سعى دارد تا با اتخاذ سياست‌هاى صلح‌آميز با همسايگان خود (مالزي،سنگاپور، گينه‌جديد‌پاپوا،برونئي،دارالسلام، استراليا و فيليپين) و دفاع از امنيت و ثبات منطقه جنوب شرقى آسيا، وحدت ملى و تماميت ارضى کشور را حفظ نموده و اختلافات خود با همسايگان را به‌گونه‌اى آرام و مسالمت جويانه حل کند.