تجارت خارجى نقش بسيار اساسى را در اقتصاد ايسلند ايفاء مى‌نمايند که يکى از دلايل اين امر صادرات محصولات غذايى دريايى در حجم وسيع و نياز براى واردات ديگر محصولات مى باشد. در سال ۱۹۹۰ واردات ايسلند از خارج در حدود ۳۶ درصد توليد ناخالص ملى (GNP) اين کشور و در همان سال صادرات ايسلند از خارج در حدود ۳۷ درصد GNP اين کشور را تشکيل مى‌داده است. توليد ناخالص ملّى ايسلند در سال ۱۹۹۰ برابر با ۳۳۵،۸۵۴ ميليون کرون بوده است. ۷۳درصد ازکل صادرات ايسلند در سال ۱۹۹۰ مربوط به صادرات محصولات غذايى دريايى و ۱۳ درصد مربوط به توليدات صنعتى اين کشور از جمله آلومينيوم مى‌شده است.


عضويت ايسلند در اتحاديه تجارت آزاد اروپا و انعقاد موافقت‌نامه حوزه اقتصادى اروپا (EEA) ميان افتا و EU، موجب گرديده است تا ايسلند با توجه به حذف تعرفه‌هاى گمرکى موجود، عمده تجارت خارجى خود را با اين کشور داشته باشد. در سال ۱۹۹۴ شرکاى تجارى مهم ايسلند ابتدا اتحاديه اروپا و افتا و سپس آمريکا و ژاپن بوده‌اند. مهمترين بازارهاى صادراتى ايسلند در همان سال عبارت بوده‌اند از انگلستان با ۵/۲۲۰۲۱ ميليون کرون (حدود ۲۰ درصد) و آلمان با ۴/۱۰۹۴۰ کرون. واردات ايسلند در سال ۱۹۹۲ عمدتاً از نروژ با ۸/۱۴۱۱۳ ميليون کرون و آلمان با ۷/۱۱۹۹۸ ميليون کرون بوده است.


خاطر نشان مى‌سازد که صادرات ايسلند در سال ۱۹۹۲ برابر ۹/۸۷۸۳۲ ميليون کرون و واردات اين کشور در همان سال برابر با ۹۶۸۹۵/۴ ميليون کرون بوده است. عمده‌ترين کالاهاى صادراتى ايسلند در سال ۱۹۹۲ عبارت بوده‌اند از انواع ماهي، ميگو، خرچنگ و ديگر محصولات غذايى دريايى (مجموعاً برابر با ۶/۷۹ درصد از کل ارزش صادرات اين کشور) و همچنين آلومينيوم (۲/۹ درصد). مهمترين کالاهاى وارداتى ايسلند در سال ۱۹۹۲ عبارت بوده‌اند از نفت خام و مشتقات آن (۹/۷ درصد)، ماشين‌هاى حمل و نقل جاده‌اى (۷ درصد)، ديگر وسايل حمل و نقل (۷/۷ درصد) و ماشين‌هاى الکترونيکى (۲/۶ درصد).

توليدات صنعتى

بزرگترين تأسيسات توليدى صنعتى ايسلند يک کارخانه ذوب آلومينيوم است که در منطقه Straumsvik در نزديکى ريکياويک پايتخت اين کشور قرار دارد. اين کارخانه در مالکيت يک کمپانى ايسلندى بوده و ظرفيت آن در حدود ۸۸ هزار تن مى‌باشد. دولت ايسلند در ماه اکتبر سال ۱۹۹۰ نيز يک موافقت‌نامه در خصوص ساخت يک کارخانه ذوب آلومينيوم با ظرفيت ۲۰۰ هزار تن در سال را با يک گروه صنعتى متشکل از ۳ کمپانى خارجى به امضاء رسانده است که اگر چه اجراءِ اين پروژه با توجه به کاهش قيمت خريد آلومينيوم در بازارهاى جهانى براى مدتى به تعويق افتاد اما به دنبال افزايش قيمت خريد اين محصول در سال ۱۹۹۴، اکنون دولت ايسلند اجراءِ اين پروژه را با جديت بيشترى دنبال مى‌نمايد.


علاوه بر کارخانجات ذوب آلومينيوم يک کارخانه فلزات فروسيلسکون به‌نام Icelandic Alloys نيز در منطقه Hvalfjordur در ساحل غربى ايسلند وجود دارد که دولت ايسلند، شرکت نروژى Elkem A/S و شرکت ژاپنى Sumitomo به‌طور مشترک مالکيت اين کارخانه را در اختيار دارند.


همچنين يک کارخانه Diatomite نيز در شمال ايسلند وجود دارد که اين کارخانه در تملک کمپانى Kisilidjan بوده و از سوى اين کمپانى اداره مى‌شود. کمپانى Kisilidjan در مالکيت مشترک دولت ايسلند و شرکت آمريکايى Manville مى‌باشد. صادرات دياتومايت ايسلند در سال ۱۹۹۳ برابر با ۱۹،۵۵۵ تن و به ارزش تقريبى ۶ ميليون دلار و در شش ماهه اول سال ۱۹۹۴ برابر با ۱۱،۷۹۶ تن و به ارزش تقريبى ۶/۳ ميليون دلار ذکر شده است.


ماده دياتومايت در توليد نوشابه‌هاى الکلى و غير الکلى و نيز در توليد روغن‌هاى گياهى به‌کار مى‌رود. کشورهاى آلمان، هلند و بلژيک مهمترين خريداران دياتومايت ايسلند مى‌باشند. دياتومايت پس از صنايع شيلات، توريسم، آلومينيوم و فلزات فروسيليکون، از جمله مهمترين منابع درآمد ارزى ايسلند محسوب مى‌شود.


از جمله ديگر توليدات صنعتى ايسلند، روى مى‌باشد. دولت ايسلند و کمپانى روى آمريکا موسوم به ZCA در ماه سپتامبر ۱۹۹۴ موافقت خود را براى تأسيس يک کارخانه ۷۵ هزار تنى توليد روى در ايسلند را اعلام داشته‌اند. هزينه پايين مصرف انرژى هيدروالکتريک در ايسلند و عدم وجود تعرفه براى صادرات کالاهاى ايسلندى به اروپا (به‌دليل موافقت‌نامه EEA) به عنوان مهمترين دلايل تمايل کمپانى آمريکايى جهت تأسيس کارخانه روى در ايسلند ذکر شده است.


جداى از موارد فوق، چهار کارخانه توليدى صنعتى ديگرى نيز در ايسلند وجود دارند که اين کارخانه‌ها عبارتند از کارخانه کود شيميايي، کارخانه سيمان، کارخانه پشم‌بافى Rock Wool و کارخانه سازنده غذا از جلبک‌هاى دريايى (Seaweed Meal). اين کارخانه به طور عمده مصرف کننده مواد خام موجود در ايسلند بوده و اکثر توليدات آنها نيز به مصرف بازارهاى داخلى اين کشور مى‌رسد.


همچنين برخى از کارخانه‌هاى کوچک نيز در ايسلند وجود دارند که اين کارخانه‌ها اغلب از مواد خام وارداتى استفاده کرده و توليدات خود را در بازارهاى داخلى و در برخى موارد در بازار خارجى به فروش مى‌رسانند. عمده‌ترين توليدات اين کارخانه‌ها عبارت از تجهيزات مورد نياز در صنعت ماهى‌گيري، برخى مواد شيميايي، صابون، پلاستيک، سراميک، آبجو، نوشابه‌هاى غير الکلي، ترازوهاى الکترونيکي، رنگ، برخى مواد دارويي، لوازم منزل و تجهيزات بسته‌بندى محصولات غذايى مى‌باشند.


در طى سال‌هاى اخير بکارگيرى تکنولوژى پيشرفته در صنايع ايسلند موجبات رشد سريع اين صنايع در فراهم آورده که اين رشد در زمينه توليد ابزار الکتريکى مربوط به صنعت ماهى‌گيرى و پرورش ماهى قابل ملاحظه بوده است.