کشور مجارستان که قبل از جنگ جهانى دوم کشورى کشاورزى محسوب مى‌گرديد. پس از جنگ و متعاقب روى کار آمدن رژيم کمونيستى همچون ديگر کشورهاى اروپاى شرقى و با استفاده از الگوى توسعه شوروى سابق راه‌هاى توسعه صنعتى را با تکيه بر صنايع سنگين به‌سرعت پيمود.



صنايع اين کشور پس از سال‌ها رشد از اواسط دههٔ ۱۹۷۰ شاهد نرخ‌هاى رشد کمترى بودند و در اين ميان صنايع معدنى و ساختمانى از رکود بيشترى نسبت به ديگر رشته‌هاى صنعتى برخوردار گرديدند، به‌طورى‌که توليدات اين دو رشته صنعتى در سال ۱۹۸۷ کمتر از سال ۱۹۷۷ بوده است.


از نقطه‌نظر مالکيت صنعتى بخش اعظم صنايع اين کشور دولتى است و بر حسب نوع فعاليت تعدادى از واحدهاى توليدى در اختيار تعاونى‌ها است. در آمار نشان مى‌دهد که تعداد واحدهاى توليدى تعاونى بيش از واحدهاى دولتى است که البته اين تحول مربوط به سال‌هاى اخير مى‌باشد؛ بدين معنى که تعداد واحدهاى دولتى هر رشته صنعتى فوق در سال ۱۹۸۵ از واحدهاى تعاونى بيشتر بوده که در فاصله سه سال اين نسبت تغيير کرده و سهم واحدهاى توليدى تعاونى در اين رشته‌هاى صنعتى بيشتر گرديده است. به‌طور مثال تعداد واحدهاى دولتى صنايع مهندسى در سال ۱۹۸۵، ۶۹۶ واحد بوده است که به ۴۰۸ واحد در سال ۱۹۸۷ تنزل کرده و در مقابل، تعداد واحدهاى تعاونى در اين رشته صنعتى در بين اين دو سال از ۳۳۲ واحد به ۶۳۲ واحد افزايش يافته است. صنايع در اين کشور ۳۹% توليد ناخالص ملى را تأمين مى‌کنند. طى برنامهٔ اقتصادى ۵ ساله (۷۵ - ۱۹۷۱) توليد صنعتى در اين کشور ۳۸% افزايش يافت. به‌علت درگيرى‌ها و جنگ‌هاى ۱۰۰۰ ساله و زيان‌هاى ناشى از اين جنگ‌هاى پى‌درپي، مجارستان نتوانست در قرن نوزدهم نيمه اول قرن بيستم هم‌پاى کشورهاى اروپايى در صنعتى شدن گام بردارد و همين مسئله موجب شد که از کشورهاى صنعتى اروپا عقب بماند.


محصولات صنعتى مجارستان عبارتند از: شيشه، دارو، واگن راه‌آهن، ماشين‌آلات کشاورزي، موتورهاى الکتريکي، اجناس نساجي، اجناس آلومينيومي، غلطک‌هاى گوناگون، کابل‌هاى فولادى و مواد شيميايي، مصالح ساختماني، صنايع سبک غذايي، متالوژي، ذوب آهن و فولاد. طبق آمار چند دههٔ گذشته ۴۸% درآمد ملى در اين کشور از راه صنعت به‌دست مى‌آيد، و قسمت اصلى تأسيسات صنعتى در بوداپست و نواحى مجاور آن قرار گرفته است. البته، تأسيسات صنعتى اين کشور تا چند سال قبل در پايتخت متمرکز بود ولى زمينه انتقال تأسيسات صنعتى از پايتخت اقداماتى صورت گرفته است. تا قبل از جنگ جهانى دوم ۵۴% کل ارزش توليدات صنعتى در پايتخت فراهم و ۶۰% دست‌مزدها به کارگران مقيم اين شهر پرداخت مى‌شد. در سال ۱۹۶۳ در اثر اقدامات دولت براى انتقال صنايع به ساير نقاط شمار کارگران مقيم در پايتخت به ۴۳% کاهش يافت. طبق آمارهاى سال ۱۹۷۱ در بخش صنعتى کشور جمعاً ۵۶۸۱ واحد دولتى و ۸۶۱ واحد تعاونى و ۴۳،۸۲۹ کارگاه صنايع دستى کوچک فعاليت داشته‌اند. طبق آمار سال ۱۹۷۱ توليد صنعتى در برخى رشته‌ها حتى از حدود هدف‌هاى تعيين شده در برنامه پنج‌ساله نيز فراتر رفته و به‌طور کلى اين کشور از ۶% رشد صنعتى برخوردار بوده است. ميزان رشد در صنايع شيميايى طى سال ۱۹۷۲ معادل ۱۳%، ماشين‌سازى ۷% و صنايع مولد نيرو ۹% بوده است.


طبق آمار جديد ارائه شده در رابطه با صنايع از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ سطح توليدات صنايع مجارستان تا ۴۰% کاهش داشت که عمدتاً ناشى از حذف مؤثر محصولات توليدى مؤسسات مهندسى و متالوژى بود.