از ميان کشورهاى نورديک، دو کشور ايسلند و فنلاند از سيستم حکومت جمهورى برخوردار هستند و مابقى سلطنتى مى‌باشند. البته فنلاند در يک مرحله از تاريخ به استقرار نظام سلطنتى نزديک شده بود و آن هنگامى بود که در سال ۱۹۱۸ شاهزاده آلمانى به عنوان پادشاه فنلاند انتخاب گرديد؛ اما به علت جنگ جهانى دوم هرگز موفق نشد پا به خاک فنلاند بگذارد لذا اکثريت مردم فنلاند طى انجام يک همه‌پرسى به نظام جمهورى رأى دادند.


به هر حال، در قانون اساسى فنلاند همچنان رگه‌هائى از نظام سلطنتى باقى ماند و آن بدين معنى است که به رئيس‌جمهور قدرت واقعى بيشترى نسبت به بسيارى از جمهورى‌هاى ديگر اروپا داده شد. قدرت رئيس‌جمهورى فنلاند خيلى بيشتر از پادشاهان سوئد، هلند و انگلستان است و شايد هم قابل قياس نباشد. رئيس‌جمهور فنلاند قادر است پارلمان را منحل نموده و پيرامون انتخابات جديد تصميم بگيرد. تصميم‌گيرى در سياست خارجى فنلاند به عهده رئيس‌جمهور است. وى فرمانده نيروهاى مسلح به هنگام صلح مى‌باشد. او همچنين تمامى مقامات ارشد کشور را منصوب مى‌نمايد. آقاى مانو کوى‌ويستو (Mono Koivisto) رئيس‌جمهور فعلى فنلاند مى‌باشد.


تعداد دوره‌هاى رياست‌جمهورى فنلاند طبق متمّم قانون‌اساسى که از اکتبر ۱۹۹۱ به مورد اجراء درآمد و در ژوئيه سال ۱۹۹۱ از سوى پارلمان به تصويب رسيد، مقرر گرديد رئيس‌جمهور فنلاند:


۱. مستقيماً با رأى مردم انتخاب گردد. پيش از اين توسط ۳۰۰ نفر از نمايندگان ويژه انتخاب رئيس‌جمهور برگزيده مى‌شد. اين ۳۰۰ نفر را مردم برمى‌گزيدند.


۲. رئيس‌جمهور فقط دوبار مى‌تواند به اين سمت انتخاب گردد.


۳. برخى از اختيارات وى کاسته و بر اختيارات نخست‌وزير افزوده گرديد.


۴. انحلال مجلس از سوى رئيس‌جمهور تنها به ابتکار موجه نخست‌وزير و پس از شنيدن توضيحات رئيس‌ مجلس و نظرات احزاب صورت خواهد گرفت.


۵. رئيس‌جمهور پس از شنيدن اظهارات و ديدگاه‌هاى احزاب در پارلمان به انتخاب وزيران اقدام خواهد نمود.


۶. دولت موظف است به هنگام تشکيل و يا به هنگام وقوع از هر گونه تغييرات سياسى قابل‌توجهي، برنامه سياسى خود را به پارلمان تسليم نمايد و پس از گفتگو پيرامون بيانيه و برنامه سياسى در پارلمان، دولت مى‌بايد رأى‌ اعتماد حاصل نمايد.


اصلاحات مزبور براى دهه‌ها است که مورد بحث و مجادله محافل سياسى فنلاند واقع شده است. اين گفتگوها سرانجام به نتيجه رسيد و فنلاند به سوى يک سيستم با دموکراسى مستقيم گام گذاشت و مردم خود مستقيماً بالاترين مقام کشور را انتخاب خواهند کرد.

نقش پارلمان

پارلمان مهم‌ترين ارگان کشور فنلاند مى‌باشد که داراى ۲۰۰ نماينده است. دولت منتصب رئيس‌جمهور بايد رأى اعتماد کامل از پارلمان بدست آورد. مرجع قانون‌گذارى کشور پارلمان است که رئيس‌جمهور آن را به تصويب مى‌رساند.


رئيس‌جمهور اين قدرت را ندارد تا از اجراء قوانينى که پارلمان وضع کرده جلوگيرى نمايد.


کميته روابط خارجى فنلاند از فعاليت‌هاى بين‌المللى گسترده‌اى برخوردار است و معمولاً جوّ داخلى را جهت سياست‌گذارى و تصميم‌گيرى مهيا مى‌نمايد.


به علت قدرت پارلمان، فنلاند از ديدگاه غرب يک کشور با سيستم حکومت جمهورى پارلمانى تلقى مى‌گردد که عالى‌ترين نهادهاى سياسى آن رئيس‌جمهور و پارلمان مى‌باشد.


پارلمان فنلاند از ۹ گروه پارلمانى برخوردار است که از نمايندگان هشت حزب تشکيل شده و گروه نهم پارلمانى از سبزها مى‌باشند.

قوّه قضائيّه

قوّه قضائيّه فنلاند مستقل از قواى ديگر مى‌باشد و اين قوه از نهادهاى وزارت دادگستري، ديوان‌عالى و ديوان‌عالى ادارى برخوردار است. سيستم دادگسترى فنلاند شامل دادگاه‌هاى عمومى جهت دادرسى شکايات و جرائم و نيز ديوان‌عالى به عنوان عالى‌ترين مرجع قضائى نظارت بر پايبندى قضات بر قانون، رفتار مجرمان قضايى و مقامات انتظامى مى‌باشد.


ديوان‌عالى فنلاند مرکب از رئيس و تعدادى دادستان مى‌باشد. آن دسته از موضوعات اداره قضائى که برطبق مواد خاص بايد باز سوى ديوان‌عالى عمل گردد از قبل توسط وزارت دادگسترى تهيه شده و جهت اجراء به ديوان‌عالى تسليم مى‌گردد.


ديوان‌عالى ادارى فنلاند شامل رئيس و تعدادى دادستان ذى‌ربط مى‌باشد. در صورت نياز به تغيير قوانين قضائى و يا نياز به اصلاح و متمّم قوانين، ديوان‌عالى و ديوان‌عالى ادارى مشترکاً پيشنهادهاى مربوطه را تسليم رئيس‌جمهور نموده تا مقدمات قانون‌گذارى آن فراهم گردد.