کنفرانس‌ها

فنلاند در زمينه برقرارى کنفرانس‌ها، سمينارها و کنگره‌هاى منطقه‌اي، بين‌المللى و جهانى تجارب زياد و مثبتى دارد. تقريباً هر روز در يکى از شهرهاى اين کشور به مناسبت‌هاى مختلف گردهمائى‌هاى منطقه‌اي، بين‌المللى و جهانى داير مى‌باشد. اين کشور در مديريت کنفرانس‌ها کاملاً موفق بوده و نظم و دقت در اجراء اين گردهمائى‌ها کاملاً مشهود است. تکنولوژى پيشرفته ارتباطات اين کشور نيز در اجراء موفق کنفرانس‌هاى منعقده نقش عمده‌اى دارد. علاوه بر آن توان امنيتى آن خيلى دقيق مى‌باشد. طبق آمارى که جرايد فنلاند منتشر ساختند اين کشور در برپايى کنفرانس‌ها در سطح جهان مقام چهاردهم را به خود اختصاص داده است.


مهم‌ترين کنفرانسى که در فنلاند برگزار گرديد و شهرت جهانى دارد و بعدها پايه‌اى شد براى تشنج‌زدائى شرق و غرب، برپايى اجلاس کنفرانس امنيت و همکارى در اروپا در شهر هلسينکى در سال ۱۹۷۵ بود که سران ۳۵ کشور اروپائى و شمال آمريکا در آن شرکت جستند و در سال ۱۹۹۲ اجلاس پيگير و متعاقب آن مجدداً در هلسينکى برگزار گرديد. لازم به تذکر ا ست که کنفرانس امنيت و همکارى در اروپا پس از هلسينکى اجلاس‌هاى ديگرى در سطح سران و وزيران امور خارجه در بلگراد، مادريد، استهکلم، وين، کپنهاگ، پاريس، مسکو و مجدداً در سال ۱۹۹۲ در هلسينکى برگزار نمود.


کنفرانس هلسينکى در حقيقت ثمره مذاکرات طولانى امنيت و همکارى اروپا بود که طى آن به شناسائى مرزهاى اروپاى پس از جنگ و صدور اعلاميه‌اى منجر شد که در آن آمده است هيچ نوع تلاشى براى تغيير مرزهاى اروپا بزور صورت نخواهد گرفت. در اعلاميه هلسينکى که کنفرانس مزبور آن را ارائه داد حاوى نکاتى چند بود:


نکات سياسى آن وعده مى‌داد که هيچ تلاشى براى تغيير مرزهاى اروپائى بزور صورت نخواهد گرفت و وضع موجود در اروپا را به رسميت شناخت و شوروى به طور قطع مالک سرزمين‌هائى به مساحت ۴۸۰ هزارکيلومتر مربع شد که پس از جنگ جهانى دوم ضميمه خاکش شده بود. بدين ترتيب دريچه تازه‌اى بسوى درياى بالتيک باز شد و بالاخره تقسيم آلمان به دو قسمت شرقى و غربى به رسميت شناخته شد. همچنين اعضاء پيمان ناتو و ورشو را مقيّد کرد که هنگام مانورهاى نظامى عمده قبلاً طرف ديگر را در جريان بگذارند و ناظرانى را بپذيرند.


نکات ديگر اعلاميه هلسينکى به حقوق بشر و آزادى افراد مربوط مى‌شد که مدت‌ها پرهياهوترين قسمت اين اعلاميه بود. بعدها کارتر که روى کار آمد، سياست خود را دفاع از حقوق بشر خواند و به طور مداوم در امور داخلى شوروى دخالت مى‌نمود و شوروى را ناقض حقوق بشر در داخل خاکش معرفى مى‌کرد.

اجلاس سران آمريکا و شوروى سابق

فنلاند علاوه بر برپائى کنفرانس‌هاى اشاره شده، در راه تشنج‌زدائي، خلع سلاح، کنترل تسليحات، مذاکرات ايجاد منطقه عارى از سلاح هسته‌اى در درياى شمال و درياى بالتيک تلاش‌هائى داشته است. يکى از تلاش‌هاى مشهور فنلاند در راه خاتمه بخشيدن به جنگ سرد و تشنج‌زدائى تشکيل اجلاس سران دو ابرقدرت آمريکا و شوروى به طور مرتب در هلسينکى است. تا به حال جرالدفورد، کارتر، ريگان و جورج بوش با همتاى شوروى سابق خود در هلسينکى ديدار نمودند و پيرامون تشنج‌زدايي، پايان بخشيدن به جنگ سرد، محدوديت کنترل و حذف سلاح‌هاى هسته‌اى با يکديگر به مذاکره پرداختند.


فنلاند به عنوان پُلى جهت انتقال ديدگاه‌هاى شوروى و آمريکا به يکديگر استفاده مى‌شده و معمولاً مقامات بلندپايه سياسى و نظامى آمريکا در سر راه خود به مسکو در هلسينکى توقف مى‌نمودند، چون معتقد بودند مقامات فنلاندى در مقايسه با ديگر کشورهاى غربى از ديدگاه شوروى آگاه‌تر بوده با آنان مذاکراتى انجام داده و سپس رهسپار مسکو مى‌شدند.


آخرين اجلاس سران آمريکا و شوروى سابق در هلسينکى يعنى ملاقات گورباچف با جورج بوش به دنبال اشغال کويت توسط عراق به وقوع پيوست. امکان تداوم اجلاس سران بين آمريکا و روسيه در هلسينکى در آينده نيز وجود دارد.