روابط اقتصادى بين ايران و چکسلواکى به سال‌هاى آخر دهه ۱۹۲۰ ميلادى باز مى‌گردد. در فاصله بين دو جنگ جهانى اين کشور در پى‌ريزى اقتصاد و صنعت در ايران نقش عمده‌اى داشته است. در طول اين سال‌ها بسيارى از کارخانجات و تأسيسات اقتصادى نظير قند، سيمان، ماشين‌سازى و نساجى در کشور راه‌اندازى شدند. اولين سند بازرگانى و تجارى بين دو کشور نيز تحت عنوان عهدنامه بازرگاني، گمرکى و کشتيراني در تاريخ ۳۰ آوريل ۱۹۲۹ به امضاء طرفين رسيد. همچنين در سال ۱۹۳۵ شرکت بازرگانى ايران و چکسلواکى سابق تأسيس گرديد. به علاوه نخستين موافقت‌نامه بازرگانى و پرداخت بين دو کشور به صورت تهاتر در سال ۱۹۶۶ امضاء و متعاقب آن اولين موافقت‌نامه همکارى‌هاى اقتصادى و فنى در سال ۱۹۶۹ امضاء و در سال ۱۹۷۴ تمديد گرديد.


کارخانه ماشين‌سازى تبريز که در سال ۱۹۷۲ با کمک کارشناسان چکسلواکى سابق به بهره‌بردارى رسيد نمونه خوبى از همکارى‌هاى اقتصادى بين دو کشور محسوب مى‌گردد. در اکتبر سال ۱۹۷۷ نيز موافقت‌نامه طويل‌المدت بازرگانى و موافقت‌نامه بلند پرداخت‌ها بين دو کشور در پراگ به امضاء رسيد.


امضاء موافقت‌نامه حمل و نقل جاده‌اى بين‌المللى بين دو کشور در سال ۱۹۷۸ و همچنين امضاء موافقت‌نامه همکارى‌هاى اقتصادي، صنعتي، علمى و فنى در ماه مه همين سال صورت گرفت.


حجم مبادلات دو کشور در سال ۱۳۵۷ يعنى آخرين سال حکومت سابق حدود ۷۴ ميليون دلار بود که واردات ايران از اين کشور ۶/۴۹ ميليون دلار و صادرت ايران ۴/۲۴ ميليون دلار بود که ۱۵ ميليون دلار آن را نفت تشکيل مى‌داد.