از اول ژانويه سال ۱۹۷۶، قلمرو کوبا به ۱۴ ايالت تقسيم شده که عبارتند از:


سانتياگو (Santiago)، گوانتانامو (Guantanamo)، گرانما (Granma)، اولگين (IIolguin)، و لاس توناس (Las Tunas)، در ناحيه اورينته (Oriente)، کاماگوئى (Camaguey)، سيه‌گو‌د آويلا (Ciego de Avila)، سانکتى اسپريتوس (Saneti spititus)، سين فوئگوس (Cienfuegos) و وييا کلارا (Villa clara) در ناحيه مرکز و ايالات هاوان ويل(Havane ville)، هاوان کامپانى (Havane compagne)، ماتانزاس (Matanzas)، و پيناردل ريو (Pinardel Rio) در بخش غربى کشور؛ اما مى‌توان چهار ناحيه طبيعى تشخيص داد:


ناحيه غربى

اين ناحيه از دماغه سن‌آنتونيو (San Antonio) تا شهر سانتا کلارا (ايالت لاس ويياس) گسترده است. تمام بخش جنوبى دشت وسيعى مى‌باشد که از شمال با يک سلسله بلندى‌ها (سيرادولوس اورگانوس - Sierra dellos Organos، سيرادل روزاريو - Sierra del Rosario) بسته شده است.


- ارتفاعات سيرادولوس اورگانوس، چون يک سلسله تپه‌هاى آهکى مى‌نمايد با دامنه‌هاى عمومى و قله‌هاى مدوّر. در درّه مشهور وينالس (Vinales) مرکز توريستي، شبح اين تپه‌ها گله‌اى از فيل‌هاى متحّجر را تداعى مى‌کند. آب در اين تپه‌ها دهليزهاى زيرزمينى بسيارى به قطر نيم کيلومتر حفر کرده‌ است. (هويوس - Hoyos). اين ارتفاعات آهکى دشت‌هايى (پلخاس - Poljas) را در ميان گرفته‌اند که نفوذ به آنها بسيار دشوار است. ديواره‌هاى آنها را غارهاى بى‌شمار سوراخ کرده‌اند. به اين ترتيب، ارتفاعات سيرادولوس اورگانوس يکى از نمونه‌هاى بسيار جالب برجستگى‌هاى آهکى را تشکيل داده است.


- ارتفاعات سيرادل روزاريو ادامه ارتفاعات قبلى در سمت شرق است. چهره اين ارتفاعات متفاوت است. اثرى از تپه‌هاى آهکى نيست؛ بلکه کوه‌هايى موازى که به دشت‌هاى طولي، شکل داده‌اند. ديوارهاى آهکى آنها شيب تندى دارند و ارتفاع آنها در پان دو گوافائيبون به ۷۲۸ متر مى‌رسد. اين ناحيه جمعيت بسيار کمى دارد.


- دشت غربى شيب کمى به سمت جنوب دارد که زهکشى طبيعى را امکان‌پذير کرده است. در اينجا زمين‌هاى سرخى وجود دارد از تجزيه‌ خاک‌هاى آهکى به دست آمده و قلمرو کوبا به سوى غرب در دماغه گواناهاکابيب (Guanahacabib) (اين دشت آهکي) به پايان مى‌رسد. در جنوب هاوانا و در بخش باتابانو جريان آب‌هاى سطح‌الارضى جاى خود را به جريان‌هاى زيرزمينى مى‌دهد: در اين ناحيه هيچ جريان آبى به دريا نمى‌رسد و در غارها و دهليزهاى آهکى ناپديد مى‌شود. اين دشت غربى براى کشت توتون اهميت زيادى دارد. شهرهاى اصلى آن عبارتند از: پيناردل ريو، آرتميسا (Artemisa) و گواناخاى (Guanajay). سواحل شمالى و جنوبى را تشکيلات مرجانى محدود کرده است. اين مرجان‌هاى سنگواره‌اى صخره‌اى متخلخل ايجاد مى‌کنند که به آن سبوروکو (Seboruco) مى‌گويند. روى اين قسم صخره‌ها است که ماله‌کون (Malecon) يعنى بولوار دريايى هاوانا ساخته شده است.


- شبه جزيره زاپاتا (Zapata) در جنوب اين ناحيه از باتلاق‌هاى بسيارى تشکيل شده که در آنها سوسمارهاى غول‌پيکر فراوان است. اما حواشى آن مرجانى است و پلاژهاى زيبايى ايجاد کرده است. رودخانه آتى گوانيکو (Hatiguanico) از مرداب‌ها مى‌گذرد، رودخانه‌اى که آب دريا از طريق آن به زمين‌هاى کشاورزى مى‌رسد مرداب گنج درياچه‌اى به قطر ۵ کيلومتر است. اينجا منطقه کارگران زغال سنگ است که سابقاً از نظر بهداشتى در شرايط وحشتناکى به سر مى‌بردند. امروزه اين ناحيه سالم‌سازى شده و دهکده توريستى گواما (Guama) در مرکز آن برپا شده است.