از جمعيت چين ۷/۲۵% زير ۱۴ سال، ۶/۶۷% بين ۱۵ و ۶۵ سال و ۷/۶% بالاى ۶۵ سال مى‌باشد.


براساس آخرين آمار اداره آمار دولتي، جمعيت چين در سال ۱۹۹۸ بالغ بر يک ميليارد و دويست و چهل هشت ميليون نفر مى‌باشد که ۲۲% جمعيت جهان است و اين رقم شامل ساکنين هنگ‌کنگ، تايوان و ماکائو نمى‌باشد. براساس آمار ۳۴۰ ميليون خانواده چينى وجود دارد که بطور ميانگين جمعيت هر خانواده ۶۳/۳ نفر مى‌باشد. جمعيت چين متشکل از ۸/۵۰% مردان و ۲/۴۹% زنان مى‌باشد. بطور کلى ۴/۳۰% جمعيت در شهرها و ۶/۶۹% در روستاها ساکن هستند.


نسبت رشد جمعيت از ۱۱/۳۴ در هزار در سال ۱۹۶۹ به ۰۳/۱۶ در هزار در سال ۱۹۹۸ کاهش يافته است.


جرايد چين اعتراف کرده‌اند که در زمينه کنترل جمعيت ميان مردم و مقامات محلى مناطق اقليت‌نشين درگيرى‌هايى به وقوع پيوسته است. مسلمانان در بعضى از مناطق اقليت‌نشين مجاز به داشتن چند فرزند مى‌باشند. طبق آمار سال ۱۹۹۲ ميزان مواليد ۲۴/۱۸ در هزار و ميزان مرگ و مير ۶۴/۶ در هزار را نشان مى‌دهد و لذا رشد جمعيت ۶/۱۱ در هزار مى‌باشد. متوسط عمر در حال حاضر ۶۸ سال مى‌باشد. تراکم جمعيت بطور متوسط براساس آمار سال ۱۹۹۸ حدود ۱۳۰ نفر در هر کيلومتر مربع مى‌باشد. البته اين تراکم در مناطق مختلف اختلاف دارد، بطور مثال در استان جيانگسو در هر کيلومتر مربع ۵۹۸ نفر زندگى مى‌کنند، در حاليکه در تبت اين رقم ۶/۱ نفر در هر کيلومتر مربع مى‌باشد. در شرق و جنوب که مناطق سرسبز و حاصل‌خيز است تراکم جمعيت بيشتر مى‌باشد. بعنوان مثال استان‌هاى شرقى چين که در نزديکى دريا واقع شده‌اند و تنها چهل درصد خاک چين را شامل مى‌گردند بيش از ۹۰ درصد کل جمعيت کشور را در خود جاى داده‌اند.


در همين حال در ۶۰% خاک چين کمتر از ده درصد کل جمعيت زندگى مى‌کنند. در رابطه با مقابله با رشد جمعيت، دولت چين از اوايل دهه هشتاد قانونى را تصويب کرده ‌است که به موجب آن هر خانواده فقط مجاز به داشتن يک فرزند مى‌باشد، که البته اقليت‌ها از اين قانون مستثنى هستند. اسناد تاريخى نشان مى‌دهد که جمعيت چين در طول تاريخ اين کشور سه مرحله انفجار را پشت سر گذاشته است. اولين مرحله آن از دوره چين نخستين يعنى ۲۲۱-۴۷۵ قبل از ميلاد مسيح شروع شده و تا دوران خن‌ وودي (Han-Wu-di) سال دوم ميلادى ادامه داشته است. مرحله دوم آن از اواخر سلسله مينگ و اوايل چينگ بوده که جمعيت چين از يکصد ميليون نفر به سيصد ميليون نفر رسيده است. آمار فوق حاکيست که در سال ۱۸۴۰ ميلادى جمعيت اين کشور از مرز ۴۰۰ ميليون نفر گذشته است. سومين مرحله آن پس از تأسيس جمهورى خلق چين بود که در ابتداى سال ۱۹۴۹ ميلادى جمعيت چين پانصدو چهل ميليون نفر بود. که در سال ۱۹۸۹ به بيش از يک ميليارد نفر رسيد.


شتاب رشد جمعيت در دهه ۱۹۵۰ ناشى از پيشرفت اتقصادى آرامش در آن زمان بوده است که باعث کاهش مرگ و مير و همچنين افزايس ميزان زاد و ولد بوده است. در فاصله ۶۱-۱۹۶۰ ميزان مرگ و مير در اثر حوادث طبيعى افزايش يافت و بعلت کمبود مواد غذايى ميزان مواليد نيز کاهش يافت. بالنتيجه رشد جمعيت مجدداً منفى شد. در فاصله سال‌هاى ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۲ ميزان رشد سالانه از ۲/۲ به ۲/۱ رسيد. با سياست‌هاى که دولت در پيش گرفته پيش‌بينى مى‌شود ميزان جمعيت تا يک ميليارد و دويست ميليون نفر ثابت شده و سپس رشد منفى آغاز شود. اما از آنجا که فعاليت‌هاى آزاد شده‌اند دستيابى به اين هدف مشکل به نظر مى‌رسد.


در سال‌هاى ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸ مقامات چين نسبت به رشد جمعيت حساسيت بيشترى پيدا نمودند. در فوريه ۱۹۸۸ مدير کميسيون تنظيم خانواده اعلام کرد که چين در دوره انفجار جعيت مى‌باشد که پيش‌بينى مى‌شود در سال ۱۹۸۸ به حداکثر ميزان خود برسد. علرغم تمام مشکلات سياست تک فرزندى دولت هنوز به قوت خود باقى است. در فاصله سال‌هاى ۹۰-۱۹۸۹ قوانين شديدترين براى کنترل فرزندان تنظيم شد.


امروزه چين به منظور دستيابى به اهداف استراتژيک و ملى خود که همانا مدرنيزه کردن کشور و ارتقاى سطح زندگى مردم در قرن آينده مى‌باشد با مشکلات فراوان از جمله آهنگ سريع رشد جمعيت، تضاد ميان رشد سريع جمعيت با محدوديت منابع طبيعي، مشکلات ناشى از سالخوردگى جمعيت و بار اقتصادى آن براى دولت، افزايش بيکارى که در نتيجه رشد نيروهاى کارآمد کشور است روبرو مى‌باشد. بعنوان مثال طبق آمار منتشره شده از سوى منابع دولتى مساحت زير کشت براى هر نيروى کار کشاورزى در روستا در سال ۱۹۵۲دوازده مو (۴/۱ هکتار) بوده در حاليکه در ده نود به هفت مو رسيده است.