زمانى که بنگلادش به‌عنوان پاکستان شرقى جزئى از پاکستان بود، سرکنسول‌گرى و خانه فرهنگ ايران در داکا به‌کار اشتغال داشت. پس از استقلال بنگلادش از آنجا که ايران از موضع پاکستان حمايت مى‌کرد سرکنسول‌گرى و خانه فرهنگ ايران در آن کشور تعطيل گرديد. به‌دنبال به رسميت شناخته شدن بنگلادش توسط پاکستان در جريان کنفرانس سران کشورهاى اسلامى در لاهور در فوريه ۱۹۷۴، ايران نيز در تاريخ ۱۳/۱۲/۵۲ برابر با ۲۲ فوريه ۱۹۷۴ اقدام به شناسائى بنگلادش نمود.

کمال حسين وزير امورخارجه وقت بنگلادش در تاريخ ۱۵ خردادماه ۱۳۵۳ در رأس هيئتى به مدت پنج روز از ايران ديدن کرد که طى آن موافقت دو کشور براى برقرارى روابط سياسى در سطح سفير اعلام گرديد. در تاريخ ۳۰/۴/۱۳۵۳ برابر با ۲۱ ژوئيه ۱۹۷۴ سفارت بنگلادش در تهران تأسيس گرديد. سفارت ايران در داکا نيز در تاريخ ۴/۱۱/۱۳۵۳ برابر با ۲۴ ژانويه ۱۹۷۵ تأسيس شد. ضمناً مسافرت‌هائى از طرف مقامات بنگلادشى به ايران انجام شد:

۱. توقف کوتاه سرلشگر ضياءالرحمن در تهران در تاريخ ۲۹/۲/۱۳۵۵ هنگام مراجعت از کنفرانس وزراء خارجه کشورهاى اسلامى که در استانبول تشکيل شده بود.

۲. مسافرت رسمى چهار روزه سرلشگر ضياءالرحمن با سمت رياست حکومت نظامى به ايران که در تاريخ ۱۶ اسفند ۱۳۵۶ انجام شد.

۳. يک هيئت سه نفرى از نمايندگان بنگلادش در مرداد ۱۳۵۶ به دعوت وزارت کشور به ايران مسافرت نموده و از شهرهاى تهران، اصفهان، تبريز و مشهد بازديد نمودند.

در ۱۹۷۵ اولين سفير ايران در بنگلادش مأموريت خود را آغاز کرد. وى تا نيمه اول ۱۹۷۹ (۱۳۵۸) در اين کشور به‌عنوان سفير خدمت مى‌کرد. پس از اين تاريخ سطح روابط به کاردار تنزل يافت.

روابط سياسى پس از انقلاب اسلامى

در جريان انقلاب اسلامى ايران سرلشگر ضياءالرحمن رئيس‌جمهور وقت بنگلادش سياست سکوت در قبال تحولاتى که در ايران مى‌گذشت را در پيش گرفت. روزنامه‌هاى غير دولتى از انقلاب اسلامى ايران حمايت مى‌کردند و مقالاتى در تائيد آن مى‌نوشتند.

در اين زمان روابط سياسى با بنگلادش در سطح کاردار بود. بنگلادش نسبت به جنگ تحميلى موضع بى‌طرفى را اتخاذ کرد. در ۱۳۵۹ دو نفر از رهبران احزاب بنگلادش در کنفرانس بين‌المللى بررسى مداخلات آمريکا در ايران شرکت کردند و روابط دو کشور تا اواسط ۱۳۶۰ به‌طور عادى ادامه يافت.

به حکومت رسيدن ژنرال ارشاد در بنگلادش در ۱۹۸۲ (۱۳۶۰) مصادف با افزايش فشارهاى بين‌المللى بر انقلاب اسلامى ايران گرديد و تا حدودى روابط دو کشور سرد شد. با اين حال افق روشن امکان بهره‌مندى بنگلادش از پتانسيل‌هاى بالاى اقتصادى ايران اين دولت را وادار به اتخاذ سياست کج‌دار و مريز در ارتباط با ايران نموده بود.

در مهر ۱۳۶۱ اولين سفير جمهورى اسلامى ايران به داکا اعزام گرديد. در دى ۱۳۶۱ يک هيئت اقتصادى به رياست قائم مقام وزير بازرگانى به بنگلادش مسافرت نمود. در اين مسافرت يک يادداشت تفاهم بين دو کشور در زمينه گسترش همکارى‌هاى بازرگانى بانکى و کشتيرانى و خريد نفت از ايران در تاريخ ۹/۱۰/۶۱ به امضاء رسيد.

در فروردين ۱۳۶۲ سرلشگر سلطان محمود معاون حکومت نظامى که ضمناً فرمانده نيروى هوائى بنگلادش نيز بود و پست وزارت نفت و انرژى بنگلادش را برعهده داشت، به ايران مسافرت نمود و با مسئولان کشور از جمله رياست جمهوري، نخست وزير، وزراء امور خارجه، نفت و بازرگانى گفتگو و مذاکراتى انجام داد.

اين مسافرت‌ها تا ۱۳۶۵به حالت سکون درآمد.در نيمه دوم سال ۱۳۶۵هيئتى به سرپرستى جواد منصورى معاونت فرهنگي-کنسولى وزارت خارجه جهت تسليم پيام جناب آقاى خامنه‌اى رئيس جمهور در مورد عدم شرکت جمهورى اسلامى ايران در کنفرانس سران اسلامى به بنگلادش مسافرت نمود و با مقامات دولتى اين کشور ملاقات نمود. در همين سال مشاور اقتصادى وزير امورخارجه ايران جهت شرکت در اجلاس انکتاد به بنگلادش مسافرت و با مقامات اين کشور ملاقات و مذاکره به‌عمل آورد.

پس از برکنارى ژنرال ارشاد و روى کار آمدن خانم خالده ضياء روابط دو کشور رو به گسترش گذاشت. وزير کار بنگلادش در تير ۱۳۷۰ عازم ايران گرديد تا در زمينه نيروى کار بنگلادش با مقامات ايران گفتگو و مذاکره به‌عمل آورد. در اين سفر وى با وزير کار و امور اجتماعى ايران ديدار کرد و مقرر گرديد ايران در استفاده از نيروهاى متخصص در شرايط مساوى اولويت را به نيروهاى متخصص بنگلادش بدهد. همچنين وزير کار بنگلادش پيام کتبى خانم خالده ضياء خطاب به رئيس‌جمهور اسلامى ايران را تقديم معاون رئيس‌جمهور نمود. وى نيز با وزير جهاد سازندگى و معاون وزارت خارجه ملاقات نمود.

در مرداد ۱۳۷۰ مستفيض‌الرحمن وزير خارجه بنگلادش به تهران آمد وى طى اقامت خود با رياست‌جمهورى و وزراء خارجه، بازرگانى و کار و امور اجتماعى ايرانى ملاقات کرد و موافقت‌نامه فرهنگى و علمى و فنى ميان دو کشور نيز در پايان سفر وى توسط وزراء خارجه دو کشور به امضاء رسيد. پس از مدت‌ها مذاکره ميان مقامات هواپيمائى جمهورى اسلامى ايران و بنگلادش، سرانجام در ۲۸ مهر ۱۳۷۰ با ورود يک هيئت از هواپيمائى کشورى جمهورى اسلامى ايران به داکا قرارداد اولين پرواز بيمان، شرکت هواپيمائى بنگلادش در تاريخ ۲۸ بهمن ۷۰ از داکا به مقصد تهران انجام شود.

در ارديبهشت سال ۱۳۷۱ وزير امورخارجه ايران طى ديدارى از بنگلادش با رياست‌جمهوري، نخست وزير و وزير امورخارجه ديدار و گفتگو نمود. در ملاقات با وزير امورخارجه دربارهٔ موضوعات مختلف از جمله تأسيس بانک، ايجاد خط هوائى و کشتيرانى جهت گسترش مبادلات بازرگانى بين دو کشور، پيوستن بنگلادش به اکو سرمايه‌گذارى مشترک بحث و تبادل نظر به‌عمل آمد.