جغرافيا انسانى آرژانتین چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا جمعیت رشد جمعیت مهاجرت زبان و خط جمعيت کشور آرژانتين داراى بيش از سى و سه ميليون نفر جمعيت است که از اين جهت بيست و پنجمين کشور جهان بشمار مى‌آيد. پايتخت اين کشور (بوئنوس آيرس) از نظر بزرگى و وسعت دهمين شهر جهان محسوب شده و داراى بالغ بر سه ميليون نفر سکنه است. بهمين ترتيب جمعيت نقريبى ساير شهرها و مراکز عمده آرژانتين بترتيب نفراتشان عبارت است از: کوردوبا (۹۸۴،۰۰۰) روزاريو (۹۵۷،۰۰۰) مندوزا (۶۰۶،۰۰۰) لاپلاتا (۵۶۵،۰۰۰) توکومان (۴۹۹،۰۰۰) ماردل پلاتا (۴۱۵،۰۰۰) سانتافه (۲۹۲،۰۰۰) سالتا (۲۶۱،۰۰۰) باهيالانکا (۲۲۴،۰۰۰) رزيتنسيا (۲۲۱،۰۰۰) سن خوان (۲۱۷،۰۰۰) کورينتس (۱۸۱،۰۰۰) و پارانا ( ۱۶۲،۰۰۰) . جمع بندى‌هاى اوليه ازآخرين سرشمارى انجام شده در اين رابطه (۱۹۹۱) نشان مى‌دهد که ميزان جمعيت اين کشور در مقايسه با سرشمارى قبل (۱۹۸۰) ۱۵% افزايش داشته است. همچنين از ميان ۳۳ ميليون نفر جمعيت آرژانتين نزديک به ۱۶ ميليون نفر آنرا مردان و ۱۷ ميليون نفر را زنان اين کشور تشکيل مى‌دهد در اين کشور همچنين قريب به يک ميليون واحد مسکونى وجود دارد که بدين ترتيب به هر ۳/۳ نفريک واحد مسکونى اختصاص مى‌يابد. رشد جمعيت نرخ رشد ساليانه جمعيت در اين کشور ۱/۱% و ميزان تولد و مرگ و مير ساليانه بترتيب ۲۰ در هزار و ۹ در هزار مى‌باشد. البته مرگ و مير در نزد اطفال اين کشور بيشتر بوده و به ۳۱ در هزار نيز بالغ مى‌گردد. رشد جمعيت آرژانتين در سال‌هاى اخير بشدت رو به کاهش گذارده و در مقايسه با ساير ممالک آمريکاى جنوبى پايين‌ترين نرخ رشد را داشته است. به طورى که با توجه به کاهش شديد زاد و لود، ميانگين سنى جمعيت آرژانتين در حدود سنين ميانه قرار داشته و متوسط عمر مردان و زنان اين کشور را بترتيب سنين ۶۸ و ۷۴ سالگى تشکيل مى‌دهد. ميانگين پراکندگى جمعيت در آرژانتين ۳۱ نفر در هر کيلومتر مربع بوده که از اين نظر در ميان کشورهاى آمريکاى جنوبى مقام سوم را داراست و در مقايسه با ديگر کشورهاى جهان در مرتبه يکصد و يازدهم قرار مى‌گيرد. نحوه پراکندگى جمعيت آرژانين نيز بسيار ناهماهنگ و غيرعادى است. به اين ترتيب که ۳/۲۰% جمعيت کشور در ۱۸ استان بسر مى‌برند و ۷/۷۹% بقيه مردم فقط در بوئنوس آيرس، کوردوبا، مندوزا، سانتافه و نواحى اطراف اين شهرها زندگى مى‌کنند. يکى از ويژگى‌هاى ساخت جمعيت اين کشور فشار بيش از اندازه مردم در طى دو دهه اخير براى مهاجرت به شهرها و اقامت در مراکز اقصادى بوده است؛ به طورى که فقط در حدفاصل سال‌هاى ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ درصد جمعيت شهرها نسبت به کل کشور از ۸/۷۳% به ۸۶% افزايش يافته واز اين لحاظ آرژانتين را به مقام پنجم در ميان کشورهاى جهان رسانده است. ترکيب جمعيت آرژانتين نيز بدين صورت است که ۸۵% مردم آنرا مهاجرين مختلف هند و اروپايى (بالاترين حد در نيمکره غربي) تشکيل داده و ۱۵% مابقى را سرخپوستان و ديگر اقوام بومى آن دربر مى‌گيرد. و اين در حاليست که در بدون ورود اسپانيائى‌ها و ايتاليائى‌ها حدوداً ۷۵۰ هزار سرخپوست در اين سرزمين زندگى مى‌کرده‌اند. آن دسته از سرخپوستانى که ويژگى‌هاى قومى خود را حفظ کرده و با گروه‌ها و نژادهاى ديگر مخلوط نشده‌اند اکثراً در استان‌هاى شمالي، شمال‌غربى و جنوب کشور زندگى مى‌کنند که حدود ۵۰ هزار نفر برآورد شده‌اند. بعلاوه سياه‌پوستانى که بعنوان برده به آرژانتين آورده شده‌اند در حاضر تقريباً از بين رفته و درصد بسيار ناچيزى از جمعيت اين کشور ار تشکيل مى‌دهند. بطور کلى ترکيب قومى و نژادى جمعيت آرژانتين بقرار ذيل مى‌باشد: - ايتاليايى‌ها ۴۰%، اسپانيايى‌ها ۳۵%، عرب‌ها ۴% و نژدهاى ديگر و کشورهاى همجوار ۲۱%. آرژانتين بلحاظ تجانس قومى و نژادى (۶۹%) مقام هفتاد و يک را در جهان بخود اختصاص داده است. مهاجرت آرژانتين در طول تاريخ همواره سرزمين مهاجران بوده است. تا سال ۱۸۶۰ متجاوز از شش ميليون نفر به آرژانتين مهاجرت کردند که بيشتر آنان از مهاجرين ايتاليائي، اسپانيائى و بعضاً آسيا و خاورميانه بودند. از سال ۱۹۶۰ (يک قرن بعد) هر چند که تعداد مهاجرين اروپائى کاهش يافت ليکن برون کوچى از کشورهاى اطراف آرژانتين که بيشتر نيز بطور غيرقانونى انجام مى‌شد، رو به افزايش نهاد. بررسى‌هاى بعمل آمده در اين زمينه نشان مى‌دهد که تنها در حدفاصل سال‌هاى ۷۳-۱۹۷۲ (اوج اين مهارجت‌ها) بيش از دو ميليون و پانصدهزار نفر کشورهاى محاز به آرژانتين آمده‌اند که ورود ۶۰% آنها غيرقانونى مخفيانه صورت پذيرفته است. مضافاً براينکه برخلاف مهاجران اروپائي، اکثر اين افراد کم سواد و فاقد مهارت‌هاى فنى و تخصص‌هاى لازم مى‌بودند. در حال حاضر نيز رقمى که براى اين مهاجران ذکر مى‌کنند بقرار زير مى‌باشد: پاراگوئه ۶۰،۰۰۰ نفر، شيلى ۴۰۰،۰۰۰ نفر، اروگوئه ۵۰۰،۰۰۰ نفر، برزيل ۱۰۰،۰۰۰ نفر و بوليوى ۵۰۰،۰۰۰ نفر. از طرف ديگر در خود آرژانتين نفر فرار مغزها و کاهش نيروى کار متخصص مسايل و مشکلات فروانى را در دوران نظاميان باعث شده بود تا بدانجا که براساس تحقيقات انجام شده تا قبل از استقرار دمکراسى در اين کشور در سال ۱۹۸۴ آرژانتين به لحاظ مهاجرت افراد متخصص به ابالات متحده در بين ممالکت آمريکاى جنوبى مقام هفتم را دارا بود؛ چرا که تا اين زمان درصد قابل توجهى از پزشکان و مهندسان اين کشور بعلت تداوم خشونت و مخالفت با رژيم و عدم ثبات اقتصادى به خارج از آرژانتين مهاجرت کرده بودند. زبان و خط از سال ۱۸۸۰ که بزرگترين موج مهاجرت اسپانيائى‌ها به آرژانتين آغاز شد زبان اسپانيايى يا اصطلاحاً کاستاژانو (Castellano)نيز بعنوان زبان رسمى اين کشور متداول گرديد؛ به طورى که ۹۶% مردم آرژانتين به اين زبان صحبت مى‌کنند. از ۴% باقيمانده ۲% به زبان ايتاليائي، ۱% به زبان بومى و محلى و ۱% نيز به زبان‌هاى ديگرى چون عبرى و عربى تکلم مى‌نمايند. نکته قابل توجه در مورد نحوه تکلم زبان اسپانيايى به توسط مردم آرژانتين آنست که ماشبه همان تفاوت بين انگليسى آمريايى با انگليسى بريتانيا نيز در اين جا صادق بوده و مردم اين کشور دخل و تصرف زيادى را در لحن ادا و تا حدودى قوائد اين زبان بوجود آورده‌اند که ناشى از تأثيرات تعدد نژادى آنها زبان مذکور مى‌باشد. خط مردم آرژانتين نيز همان لاتين (اسپانيايي) است. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها
