عوامل خارجى در سياست خارجى آنگولا چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا اکنون با وجههٔ مناسب مپلا و دولت آنگولا، کشورهاى زيادى با اين کشور همفکرى دارند از جمله مصر، اوگاندا، زامبيا، ناميبيا و سازمان وحدت آفريقا، به تازگى دبيرکل سازمان ملل آقاى پطروس غالى از ساويمبى خواسته است که انعطاف بيشترى از خود نشان داده و به شرايط صلح تن دهد. اما ساويمبى نيز بهعنوان پيش شرط، درخواست اعزام نيروى بيشتر از سوى سازمان ملل به آنگولا را در مقابل خروج نيروهاى يونيتا از مناطق تحت اشغال، را دارد. ناميبيا و اکنون آفريقاى جنوبى براى ايجاد صلح در آنگولا تلاشهاى زيادى را انجام دادهاند خاصه نقش ناميبيا براى شناسائى دولت آنگولا را طرف آمريکا بسيار اساسى بوده است. اکنون گرچه بهنظر نمىرسد که با از دست دادن حمايت سياسي، يونيتا بتواند به موفقيت چشمگيرى دست يابد ولى مقاومت اين سازمان، حل مسئله آنگولا را مشکلتر مىسازد. لذا مىتوان گفت چشمانداز صلح آنگولا نامطمئن بوده و ساويمبى سعى خواهد داشت براى کسب حمايت و همفکرى به غرب نزديک شود. نکته اساسى مورد اختلاف در آخرين توافق (لوزاکا، ۱۹۹۴) نامشخص بوده نحوهٔ ادارهٔ شهر هوآمبو، مرکز فرماندهى يونيتا در اين توافقنامه نيز روشن نشده است. آخرين درگيرى شديد در اين کشور در مرداد سال جارى (۷۳) اتفاق افتاد که شورشيان يونيتا به کاميونهاى سازمان ملل حمله کرده و آنها را غارت کردند. لذا در همين ماه نمايندهٔ ويژهٔ دبير کل با ساويمبى در شهر هوآمبو ملاقات کرده و مراتب اعتراض جامعه جهانى را به وى اعلام داشت. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها