صنعت

فعاليت صنعتى آنگولا، بر ساخت مواد، پالايش نفت، فرآورش غذائي، منسوجات، ساخت وسايل مورد نياز صنعت نفت، فولاد، مواد شيميائي، لوازم الکتريکى و مونتاژ اتومبيل متمرکز است. البته بازدهى بخش صنعت اين کشور بيشتر در سطح قبل از استقلال باقى مانده است، و به‌دنبال خروج بسيارى از مالکان پرتغالى خيلى از مؤسسات تحت نظارت و مالکيت دولتى درآمد و در نيمه دهه ۱۹۸۰ حدود ۸۰% نيروى کار صنعتى در بخش دولتى و شرکت‌هاى وابسته به آن مشغول به‌کار بودند.

براساس برنامه‌هاى اصلاحى SEF (اعلام شده در ژانويه ۱۹۸۸)، قوانين مربوطه اصلاح شده و به شرکت‌ها مؤسسات دولتى اجازه داده شد در امر مديريت خود گران باشند. تداوم منازعات داخلي، کمبود مواد اوليه، قطع مداوم برق، تخريب تأسيسات حمل و نقل، همه در کاهش بازدهى بخش صنعت آنگولا نقش داشته‌اند. آمار رسمى نشان مى‌دهد که بازدهى صنعتى در ۱۹۸۵ %۵۴ ميزان آن در ۱۹۷۳ بوده است، و بخش صنعت در سه سال بعد با کاهش درآمدهاى نفتى براساس سقوط قيمت‌هاى جهاني، کاهش ذخيره ارزى براى تهيه مواد اوليه و لوازم مصرفي، بسيار ضربه خورد. صنعت آنگولا داراى توان بالقوه مناسبى مى‌باشد از آن جهت که کشور داراى منابع اوليه کافى مانند نفت و سنگ آهن است. طى ساله‌هاى ۱۹۶۲-۷۰، بازدهى صنعتى با نرخ متوسط ۱۹% رشد داشته است. توليد فرآورده‌هاى غذائى و صنعت تنباکو، بيشترين رشد را داشته است. صنعت نساجى پس از ممنوعيت ورود توليدات مشابه خارجى از ۱۹۶۶ صنايع نساجى مقام دوم اهميت را در آنگولا به دست آورده است.

در ۱۹۷۹ فرانسويان يک مجتمع نساجى جديد در لوبيتو با ظرفيت ۱۶ ميليون متر پارچه در سال، راه‌اندازى کردند و مجتمعى نيز در لوآندا تأسيس شد با ۱۸ ميليون متر سالانه. در ۱۹۸۷ توليد منسوجات تنها به سطح يک سوم سطح ۱۹۷۳ رسيد. يک مجتمع توليد فولاد که در سال‌‌هاى ۷۲-۷۳ درلوآندا تأسيس شده بود در ۱۹۸۴ بازگشائى شد. توليد شمش فولاد در ۱۹۸۶ به ۵۸۹/۶ متر يک تن رسيد، (در مقايسه با ۵۷۲/۲۶ تن در ۱۹۷۳). بيشتر شعب بخش صنعت طى دههٔ ۱۹۸۰ کم و بيش به توليد (اندک) خود ادامه دادند. يک مجتمع ساخت تجهيزات صنعت نفت در آمبريز (Ambriz) در سال‌هاى ۸۶-۸۵ ساخته شد. در نيمه ۱۹۸۷ براى ساخت سه مجتمع داروئي، وامى از بانک توسعه آفريقا ابتياع شد و تأسيسات مربوطه يکى از آنها در فوريه ۱۹۸۹ آغاز شد. در سپتامبر ۱۹۸۷ دولت قراردادى را با يک شرکت هلندى براى واردات و مونتاژ کاميون در لوآندا، امضاء مى‌کند. در ۱۹۸۸ قانون سرمايه‌گذارى خارجى (محصول ۱۹۷۹) با قانون جديد جايگزين مى‌شود که هدف آن افزايش حقوق شرکت‌هاى خارجى طرف قرار داد، سهولت انتقال سرمايه، ماليات و غيره بود تا در مقابل آن روند انتقال مهارت‌هاى مربوطه به کادر صنعتى آنگولا تسريع شود گرچه، براساس قانون جديد بسيارى از بخش‌ها از جذب سرمايه خارجى محروم ماندند، از جمله آنها بخش پست، صنعت ارتباطات، رسانه‌هاى گروهي، حمل و نقل هوائى و دريائي، دفاع و امنيت و سيستم بانکداري، بود.

بعد از استقلال بخش ساختمان و تأسيسات، راکد شد مگر در مواردى مانند بازسازى ۱۳۰ پل تخريب شده از جنگ‌هاى داخلى (از ۱۹۷۸ بيشتر از ۶۰ پل دوباره ساخته شده است). برنامه‌هاى عمده شهرسازى در شهرهاى بزرگ اجراء شده است. کمبود شديد مصالح ساختماني، در بيشتر مواقع، علت توسعه آلونک نشينى و رشد مناطق محروم شهرى بوده است. گرچه با بازسازى مجتمع توليد سيمان سيمانگولا (Cimangola) در لوآندا تا اندازه‌اى کمبودهاى فوق برطرف شد و در همين جهت تصور مى‌رود پروژهٔ سد کاپاندا کمک مناسبى به مسئله فوق باشد. توليد سيمان در ۱۹۸۶ بالغ بر ۳۹۰ هزار متر يک تن بوده است. در اواخر ۱۹۹۲، سيمانگولا به جهت آرامش نسبى که پيش آمده بود، قرار شد به بخش خصوصى واگذار شود و به‌دنبال سفارش خريد توسط چند شرکت از سوئد و نروژ انتظار مى‌رود توليد اين بخش به ۵۰۰ هزار تن در سال بالغ شود.

جدول صنعت (به هزار متر يک تن)