احزاب سياسى الجزاير الجزایر چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا احزاب اسلامی جبهه نجات اسلامی (FIS) حزب اسلامی النهضة حزب جنبش اصلاح ملی حکومت جامعه صلحآمیز (حمس) MSP احزاب لائیک حزب جبهه نیروهای سوسیالیستی (FFS) حزب تجمع برای فرهنگ و دمکراسی (RCD) حزب کارگران احزاب ملی جبهه آزادیبخش ملی (FLN) تجمع دمکراتیک ملی (RND) نخستين حزب سياسى الجزاير که در چارچوب قانون به مبارزه سياسى با استعمار فرانسه پرداختند،جبهه دمکراتيک بيانيه الجزاير و جنبش براى پيروزى آزادىهاى دمکراتيک بود. اين دو حزب که داراى گرايشات ملى گرايانه بودند با جمع آورى امکانات و سلاحهاى دستساز سازمان ويژه براى آغاز جنگ مسلحانه عليه استعمارگران فرانسوى را تأسيس کردند. تعدادى از عناصر اين سازمان، شوراى انقلابى براى اتحاد و عمل را ايجاد کردند. اين شورا با صدور بيانيهاى هدف از مبارزه مردم الجزاير عليه استعمار فرانسه را برقرارى حکومتى دمکراتيک در چارچوب اصول اسلامى عنوان کردند. پس از استقلال سياسى الجزاير در ۵ ژوئيه ۱۹۶۲ جنبش آزادىبخش ملى بهعنوان حزب حاکم الجزاير کنترل سياسى کشور را با حمايت از ارتش که وارث ارتش آزادىبخش ملى بود، بهدست گرفت. اين حزب به عنوان تنها حزب قانونى الجزاير تا سال ۱۹۸۹ بر مقدرات کشور حکومت نمود. پس از تصويب قانون اساسى جديد الجزاير در فوريه ۱۹۸۹ و امکان فعاليت احزاب سياسي، جنبش مذکور به عنوان حزب سياسى و نه حزب حاکم به حيات سياسى خود در صحنه الجزاير ادامه داد. بطور کلى اصلاحات بهعمل آمده در قانون اساسى الجزاير در سال ۱۹۸۹ زمينهساز تأسيس احزاب مستقل را که لزوماً از مانيفست سياسى حکومت الجزاير تبعيت نمىکردند، فراهم آورد. اين اصلاحات سياسى در پى ناآرامىهاى سياسى اکتبر ۱۹۸۸ که دامنه آن به شهرهاى بزرگ الجزاير کشيده شد و در نتيجه آن بيش از يکصد تن از تظاهر کنندگان کشته و مجروح شدند، از سوى دولت شاذلى بن جديد پايهگذارى شد. احزاب سياسى الجزاير را از لحاظ گرايشات سياسى آنها مىتوان به سه گروه اسلامي، لائيک و ملى تقسيمبندى کرد. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها