آفتاب
چهارشنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ ۰۹:۳۷

تئاتر ستم دیدگان


تئاتر ستم‌دیدگان (انگلیسی: Theatre of the Oppressed‎) به گونه‌ای از تئاتر گفته می‌شود که توسط آگوستو بوال در دهه ۱۹۶۰ در برزیل و سپس در اروپا بنیان‌گذاری شده‌است. بوال تحت تأثیر نظریه‌ها و کارهای پائولو فریره در حوزه آموزش ستم‌دیدگان، دست به خلق تکنیک‌هایی در حوزه تئاتر زد که از تئاتر به عنوان ابزاری برای ترویج و ترغیب مردم در تغییر سیاسی و اجتماعی استفاده می‌کند. در تئاتر ستم‌دیده، مخاطب از نظاره‌گر محض خارج شده و تبدیل به فعالی می‌شود که می‌تواند واقعیت زندگی خویشتن را تغییر دهد.

اینکه با همکاری و همفکری تمرین کنیم هر کاری را قبل از انجامش بسنجیم و قبل از هر اقدامی علل و عواقب آن را بررسی کنیم؛ اینکه بدانیم برای حل یک مسئله فقط یک راهکار و برای ارتباط با دیگران فقط یک شیوۀ ارتباطی وجود ندارد، بلکه راهکارها و شیوه های دیگری را نیز می توان آزمود؛ اینکه تئاتر مسیر درست را نشان نمی دهد بلکه ابزارهایی به ما می دهد تا بتوانیم هر مسیری را بیازماییم (بوال). تئاتر شورایی مجموعه روشهایی در اختیار هر کس می گذارد تا گذشته اش را در بستر اکنون تحلیل کند، سپس آینده اش را، بی آنکه منتظرش بماند، ابداع نماید. تئاتر شورایی تمرین برای زندگی واقعی است. تئاتر شورایی مبتنی بر این اصل است که همه روابط انسانی باید ماهیتی گفت و گویی داشته باشند: در روابط مردان و زنان، نژادها، خانواده ها، گروهها و ملتها باید گفت و گو غالب شود. در واقعیت، گفت و گوها میل دارند به تک گویی بدل شوند. این باعث می شود رابطه ای که شکل می گیرد، رابطۀ سرکوبگران – سرکوب شدگان باشد. از این رو، هدف اصلی تئاتر شورایی کمک به ترمیم گفت و گو میان انسانهاست .

#تئاتر | #نمایش | #ستمدیدگان |

نظر شما چیست؟

نظر خود را بیان نمایید


لیست نظرات

نظری ثبت نشده است


وبگردی

مطالب مرتبط