از مدت‌ها قبل متخصصان و اهل فن، در فکر محدود کردن زمان مسابقه اين ورزش بوده‌اند، تا آنجا که در کنگره ۱۹۸۵ اکثريت به محدود کردن زمان مسابقه رأى دادند. طى آمار استخراج شده از مسابقات جهانى ۱۹۸۶ فرانسه که دربارهٔ چگونگى تنظيم زمان معقول براى هر مسابقه تحقيقاتى صورت مى‌گرفت، اعلام گرديد که حداقل زمان در يک مسابقه بين ۳۰ تا ۴۵ دقيقه و طولانى‌ترين آن بين ۳ تا ۱/۲ ،۳ ساعت برآورده شده است. چنين فاصلهٔ زمانى نامتعادلى براى هر مسابقه، صاحب‌نظران را بر آن داشت تا در زمينهٔ قوانين و مقررات اين ورزش دست به ايجاد يک دگرگونى وسيع بزنند. اين فکر زمانى قوت بيشترى به خود مى‌گيرد که مشاهده شود اکثر مسابقات در رشته‌هاى مختلف مثل بسکتبال، فوتبال، هندبال، کشتى و... براساس يک زمان مشخص و از قبل تنظيم شده به اجراء درمى‌آيند و در واقع عامل زمان نقش تعيين کننده‌اى را در انجام اين رقابت‌ها ايفاء مى‌کند.
واليبال و المپيک
واليبال از معدود رشته‌هاى ورزشى است که با داشتن سابقهٔ طولاني، خيلى دير به بازى‌هاى المپيک راه يافت. اين ورزش به‌دليل نداشتن زمان مشخص براى هر مسابقه، اغلب با مخالفت‌هائى روبه‌رو بوده، زيرا همواره براى برنامه‌ريزان اينگونه رويدادهاى مهم مشکلاتى را به همراه داشته است.
علت عمدهٔ ديگرى که فکر محدود کردن زمان مسابقه را در ذهنِ متوليان اين ورزش ايجاد کرد، نارضايتى مربيان و بازيکنان تيم‌هاى شرکت کننده در رويدادهاى مختلف جهانى و بين‌المللى بود، زيرا طولانى شدن و يا به‌طور کلى نامشخص بودن زمان پايان مسابقه براى تيم‌هاى صاحب نام که همواره مراقب وضعيت جسمانى و روانى بازيکنان براى حضور در اينگونه رويدادها هستند، نمى‌تواند خالى از اشکال باشد. انتظار طولانى بازيکنان در سالن مسابقه مسئله کم‌اهميتى نيست، زيرا کم‌ترين لطمه‌اى که به بازيکنان وارد مى‌سازد، اين است که آنان نمى‌توانند زمان مناسبى را براى گرم کردن پيش‌بينى کنند. اغلب مشاهده مى‌شود که بازيکنان مجبور مى‌شوند چند مرتبه به گرم کردن و سپس به سرد کردن بدن بپردازند. اين امر ضمن اينکه از نظر جسمانى باعث عدم کارآئى مطلوب مى‌شود، از لحاظ روانى نيز بازيکنان را آزرده مى‌سازد. همچنين مشخص نبودن زمان هر مسابقه، مشکلاتى را براى پخش مستقيم مسابقه از رسانه‌هاى جمعى به‌وجود مى‌آورد. به‌نظر مى‌رسد با محدود کردن زمان مسابقه، موانع رشد و توسعه اين ورزش در حد قابل قبولى برطرف گردد.
اقدامات فدراسيون بين‌المللى واليبال
براى محدود ساختن زمان مسابقه از جمله پيشنهادهائى که از سوى کشورهاى آسيائى و اروپائى ارائه گرديد، و به اتفاق آراء، به بررسى و آزمايش آنها در مسابقات بين‌المللى رأى داده شد، به اين شرح است:
- تست شمارهٔ يک:
اين تست نتيجهٔ آزمايش Tie-break (برطرف کردن حالت تساوي) است. در اين تست تيم‌ها به‌صورت قانون معمول چهار ست بازى مى‌کنند، و در حالى که نتيجهٔ مسابقه ۲-۲ مساوى است، ست پنجم را به روش رالى (Rally) برگزار مى‌نمايند.
- تست شمارهٔ دو:
اين تست مانند تست شمارهٔ يک است، با اين تفاوت که در ست پنجم هر دو تيم به تناوب سرو مى‌زنند.
- تست شمارهٔ سه:
اين تست به ست‌هاى دوبل معروف است و به‌صورت ۲ ست از ۳ ست برگزار مى‌شود. دو ست اول و دوم تا امتياز ۳۰ و در صورت تساوى (۱-۱) ست سوم تا امتياز ۱۵ ادامه مى‌يابد.
- تست شمارهٔ چهار:
اين تست به‌صورت ۳ از ۵ ست انجام مى‌شود و هر ست تا امتياز ۱۲ پيش مى‌رود.
- تست شمارهٔ پنج:
در اين تست، مسابقه به‌صورت ۳ از ۵ ست است و هر ست تا امتياز ۲۵ ادامه مى‌يابد و با اختلاف فقط ۲امتياز تيم برنده مشخص مى‌گردد. روش بازى به‌صورت رالى (Rally) و امتياز بازى در ست پنجم، عدد ۱۵ مى‌باشد.
- تست شمارهٔ شش:
در اين تست برندهٔ مسابقه از حاصل جمع امتيازهاى کسب شده معلوم مى‌شود و نهايتاً کل بازى در ۴ ست انجام مى‌گيرد و اغلب، نيازى به ست پنجم پيدا نمى‌شود.
گزارش اعلام شده از سوى فدراسيون بين‌المللى واليبال پيرامون مدت زمان هر مسابقه: کاهش بيش از حد زمان مسابقه، تا حد زيادى از کيفيت مسابقه در نزد بينندگان خواهد کاست. بنابراين ميانگين زمان مطلوب براى هر مسابقه حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ دقيقه، مناسب تشخيص داده شده است.
انواع واليبال
- واليبال در استاديوم فوتبال:
براى نخستين بار يک مسابقهٔ بزرگ واليبال بر روى چمن فوتبال در شهر ميلان ايتاليا انجام شد. اين مسابقه در همان آغاز با اقبال عموم مواجه شد و توانست به‌عنوان يک ورزش الگو به جهانيان معرفى شود. در استاديوم فوتبال سن‌سيارو، تيم ملى جوانان ايتاليا با تيم ميلان يک مسابقه را با حضور بيش از ۷۰،۰۰۰ نفر تماشاچى به نمايش گذاشت. انجام اين مسابقه، در واقع فرصت مناسبى براى اولين بار در واليبال روى چمن بود. از آن زمان تاکنون تماشاچيان فوتبال و واليبال با هم به تماشاى مسابقات جوانان جهان مى‌نشينند و براى ديدن اين مسابقه، تماشاچيان زيادى از شهرهاى مختلف ايتاليا در استاديوم حضور مى‌يابند (تصوير زير).
- واليبال ساحلى:
واليبال ساحلى Beach volleyball همان واليبال داخل سالن است که با قوانين خاص در هواى آزاد و بر روى ماسه انجام مى‌شود.
در حال حاضر واليبال ساحلى در چندين کشور جهان با قوانين و تعداد بازيکنان مختلف انجام مى‌شود. ولى مسابقه رسمى آن به‌صورت دو نفره (دو نفر در مقابل دو نفر) با عنوان واليبال ساحلي قهرمانى جهان مطرح مى‌باشد. اين ورزش در سطح جهان، علاقه‌مندان فراوانى دارد به‌طورى که در بعضى از مسابقات قهرمانى حضور تماشاگران به ۲۵،۰۰۰ نفر رسيده است. اين ورزش که در بسيارى از موارد با واليبال داخل سالن مشابهت دارد به‌طور چشمگيرى در تمام دنيا در حال توسعه و پيشرفت است. اولين دورهٔ مسابقات واليبال ساحلي، در بازى‌هاى المپيک آتلانتا در سال ۱۹۹۶ برگزار شده است.
برگزارى مسابقات در يک روز
در اکثر کشورهاى جهان علاقه‌مندان زيادى از بازى واليبال به‌صورت تفريحى و در هواى آزاد لذت مى‌برند، زيرا انجام اين ورزش با هر گونه شرايط آب و هوائى سازگار است. محل‌هاى زيادى که با استانداردهاى اين ورزش سازگارى دارد در هواى آزاد در نظر گرفته مى‌شود. در روزهاى تعطيل ترتيب انجام يک مسابقه بزرگ داده مى‌شود، به‌طورى که برندهٔ آن در پايان همان روز تعيين شده، به دريافت جايزه نايل مى‌گردد. تصوير زير برگزارى يک مسابقهٔ بزرگ را نشان مى‌دهد.
