به‌طور کلي، افرادى که در تمرينات بدنى شرکت مى‌کنند، بايد در پايان تمرين به سرد کردن بدن خود بپردازند. سرد کردن بدن معمولاً در قالب فعاليت‌هاى اختصاصى انجام نمى‌شود، بلکه همانند فعاليت‌هاى گرم کردن و بلافاصله پس از اتمام تمرين يا مسابقه به اجراء گذاشته مى‌شود. به‌عنوان مثال: وقتى تمرين تمام شد، بازيکنان مى‌توانند به اجراء تکنيک‌هاى ساعد و پنجه به‌صورت يک نفره، دو نفره و يا گروهى بپردازند. گفتنى است که اجراء اينگونه تمرينات به شکل ساده و با فشار حداقل انجام مى‌شود. بنابراين بايد فعاليت اصلى و حرکات کششى را به‌عنوان دو اصل سرد کردن بدن مورد توجه قرار داد. سرد کردن بدن باعث مى‌شود که برگشت به حالت اوليه سريع‌تر صورت گيرد و در نتيجه خستگى بدن زودتر رفع شده، از تجمع خون به‌ويژه در اندام پائينى (پاها) جلوگيرى به‌عمل آيد. اين عمل به بازگشت خون وريدى (سياهرگي) کمک کرده، امکان کوفتگى و سفتى عضلات را کاهش مى‌دهد و در نهايت ضعف و سرگيجه ناشى از تمرينات سخت و سنگين را در حدّ قابل قبولى برطرف مى‌کند.
تمرينات سرد کردن
فراگيران به تعداد تقريباً مساوى در گوشه‌هاى زمين واليبال مستقر مى‌شوند. آنگاه با اولين علامت مربى فوراً در طول زمين جاى خود را عوض مى‌کنند و با علامت بعدى اين جابه‌جائى در عرض زمين انجام مى‌شود. بعد از چنين تکرار، اين بار از فراگيران خواسته مى‌شود که جاى خود را در قطر زمين عوض کنند. لازم است قبل از شروع تمرين کليهٔ علايم موردنظر به اطلاع فراگيران برسد (تصوير زير).
از فراگيران خواسته مى‌شود که در داخل زمين به شکل يک دايره قرار بگيرند. آنگاه مربى علائمى را مشخص مى‌کند و واکنش فراگيران را نسبت به اين علائم توضيح مى‌دهد. فراگيران با شنيدن و يا ديدن علائم موردنظر بر روى محيط دايره عکس‌العمل نشان مى‌دهند. اين علائم که با حرکات دست و يا سوت مربى تعيين مى‌شود، ممکن است (دو سريع، پرش عمودي، زانو بلند، شنا روى دست‌ها و...) باشد.
در هر نيمه از زمين واليبال ۸ تا ۱۰ نفر از فراگيران به‌صورت دو نفره در مقابل يکديگر قرار مى‌گيرند. يکى از فراگيران که توپ در اختيار دارد، در حالت دو و با زدن آن به زمين در همه جا حرکت مى‌کند. نفر بعدى او را تعقيب کرده، سعى مى‌کند توپ را با دست لمس نمايد. همين تمرين را مى‌توان با دو توپ انجام داد. لمس توپ و يا خارج شدن مجرى (تعقيب شونده) از خطوط زمين باعث مى‌شود تا ادامه بازى به يار مقابل او واگذار شود (تصوير زير).
فراگيران در گروه‌هاى جداگانه در روى خط يک‌سوم يک نيمه از زمين مستقر مى‌شوند. در حالى که هر يک توپى در دست دارند، سعى مى‌کنند آن را به‌صورت ضربه زدن يا پرتاب کردن به زمين مقابل ارسال کنند. آنگاه سريع از زير تور عبور کرده، قبل از اينکه توپ با زمين برخورد کند آن را مى‌گيرند. لازم است هر فراگير پس از اجراء تمرين، توپ را به نفرات گروه خود تحويل دهد. پس از اجراء چند تکرار، از فراگيران خواسته مى‌شود که با افزايش پرتاب توپ بر سرعت و شدت تمرين بيفزايند و يا با يک بار تماس توپ با زمين، به گرفتن آن اقدام کنند (تصوير زير).
مربى به همراه يک نفر کمک و سبد توپ‌ها، در انتهاى زمين مستقر مى‌شود. در اين وضعيت از فراگيران مى‌خواهد در کنار او در يک صف قرار گيرند، با سرعت زياد و از خارج زمين توپ‌هائى را که بر روى زمين قل داده مى‌شود، قبل از خارج شدن از خط يک‌سوم زمين بگيرند (تصوير زير) لازم است فراگيران پس از گرفتن توپ به آخر صف رفته، با قرار دادن توپ در سبد، خود را براى حرکت بعدى آماده کنند. براساس توانائى فراگيران رفته رفته مسافت تمرين افزوده مى‌شود.
در حالى که هر يک از فراگيران يک توپ در دست دارند، از آنان خواسته مى‌شود که آن را به هوا پرتاب کرده، پس از هر بار تماس با زمين، با پاى پهلو از زير آن عبور کنند. عبور ۵ يا ۶ بار از زير توپ، بسيار قابل توجه مى‌باشد (تصوير زير).
