تعريف

”پياده‌روى“ عبارت است از پيشرفت در گام‌بردارى به طورى‌که همواره يک پا در تماس با زمين باشد، بنابراين الف: در خلال يک چرخهٔ گام‌برداري، پاى جلوئى ورزشکار پياده‌روى مى‌بايد قبل از اينکه پاى عقبى او زمين را ترک کند با زمين در تماس باشد و ب: پاى اتکاء مى‌بايد حداقل براى يک لحظه زمانى‌که بدن در وضعيّت عمودى قرار دارد راست شود. رعايت‌نکردن اين دو شرط موجب گرفتن اخطار از سوى داوران مى‌شود.

داورى

داورانِ دعوت‌شده که تعداد آنها بين ۶ تا ۹ نفر (بسته به مسافت مسابقه) مى‌باشند بايد يک نفر را از بين خودشان به‌عننوان سرداور انتخاب کنند.

اخطار

به رقابت‌کنندگان مى‌بايست از سوى هر داورى که خطاى ورزشکار را در جريان مسابقه مشاهده مى‌کند، اخطار داده شود. همان داورى که به ورزشکار اخطار داده است نمى‌تواند براى بار دوم و براى همان خطا، اخطار بدهد. پس از اعلان اخطار از سوى داور، موضوع بايد به سرداور اطلاع داده شود.

رد صلاحيت ورزشکار

در طول مسابقهٔ پياده‌روى اگر به‌عقيدهٔ سه داور، ورزشکار مرتکب خطا شده باشد يا به‌عبارت ديگر ورزشکار، سه اخطار از سه داور جداگانه گرفته باشد از دور مسابقات اخراج مى‌شود. اين عمل بايد از سوى سرداور به ورزشکار اعلان گردد. در مسابقات پياده‌روى معمولاً ورزشکار به‌وسيلهٔ تابلو يا کارت قرمز از اخطارهاى خود باخبر مى‌شود و داوران بايد اطمينان حاصل کنند که ورزشکار مخصوصاً از اخطار دوم خود قبل از اينکه اخراج شود، اطلاع دارد.


اگر اخراج ورزشکار به‌خاطر ارتکاب خطا از سوى سه داور در طول مسابقه عملى نباشد، ورزشکار بايد بلافاصله پس از اتمام مسابقه از نتيجه مطلع شود. در مسابقاتى که در مسير مسابقه انجام مى‌شود، ورزشکار خاطى (سه اخطاره) بايد بلافاصله مسير مسابقه را ترک کند و در مسابقاتى که در جاده برگزار مى‌شود ورزشکار سه اخطاره بايد شمارهٔ خود را بکند و تحويل داوران داده، مسير اصلى را ترک کند.

ايستگاه‌هاى تغذيه، آبخورى و اسفنج خيس

براى کليهٔ مسابقات پياده‌روى ۱۰ کيلومتر و بيشتر بايد ايستگاه‌هاى آبخورى و اسفنج يا ابر خيس در فواصل مناسب تدارک ديده شود.


براى رشته‌هاى پياده‌روى ۲۰ کيلومتر و بيشتر بايد ايستگاه‌هاى تغذيه در نظر گرفته شود. اولين ايستگاه معمولاً در کيلومتر ۵ استقرار مى‌يابد. اگر مسير پياده‌روى دايره‌اى باشد ايستگاه‌ها بايد در فواصل ۵ کيلومترى از همدگير برپا شوند و اگر مسير مستقيم است ايستگاه‌هاى تغذيه را بايد در کيلومترهاى ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ برپا کرد. در مسابقات پياده‌روى ۲۰ کيلومتر و بيشتر معمولاً ايستگاه‌هاى آبخورى و اسفنج خيس در فاصله‌اى بين هر دو ايستگاه تغذيه داير مى‌گردد و وضعيّت بايد طورى باشد که ورزشکار بدون اتلاف وقت بتواند از آب و ابر يا اسفنج خيس استفاده کند، از اين‌رو، توصيه مى‌شود از نفراتى براى دادن آب و ابر خيس به‌دست ورزشکار در هر ايستگاه استفاده شود.

مسير و شرايط مسابقات پياده‌روى

براى تعيين مسير پياده‌روى در جاده بايد مسائل ايمنى به‌دقت مراعات گردد. جاده‌ها بايد طورى انتخاب شوند که درطول مسابقه کاملاً به روى وسايط نقليه بسته باشند و يا حداقل، حرکت وسايط نقليه کاملاً تحت کنترل برگزارکنندگان قرار داشته باشد. در مسيرهاى دايره‌اى معمولاً محيط يک دور براى مسابقه ۲۰ کيلومتر پياده‌روى بايد حداکثر ۵/۲ کيلومتر باشد و براى مسابقه ۵۰ کيلومتر پياده‌روى معمولاً محيط بايد حداکثر ۵ کيلومتر باشد. البته مى‌توان از مسير مستقيم نيز استفاده کرد به‌شرط آنکه دسترسى به مسير دايره‌مانند نباشد. توصيه مى‌شود که رشته‌هاى ۵ کيلومتر و ۱۰ کيلومتر پياده‌روى در داخل ورزشگاه‌ها و در مسير مسابقه اجرا گردد.