محوطهٔ دورخيز
که به باند دورخيز نيز موسوم است بايد حداقل داراى طولى به مسافت ۴۰ متر و در صورت امکان ۴۵ متر باشد. عرض باند دورخيز حداقل ۲۲/۱ متر و حداکثر ۲۵/۱ متر است که با دو خط به عرض ۵ سانتى‌متر و به رنگ سفيد مشخص مى‌شود.
تخته پرش
تخته پرش بايد از جنس چوب يا هر مادهٔ مناسب ديگرى به درازاى ۲۱/۱ تا ۲۲/۱ متر و پهناى ۲۰ سانتى‌متر و ضخامت ۱۰ سانتى‌متر برش داده و در چاله پرش کاشته شود. در آن طرف تختهٔ پرش (نزديک به چاله فرود) يک تخته به پهناى ۱۰ سانتى‌متر که روى آن مادهٔ پلاستيسين کشيده شده قرار دارد تا چنانچه پرش‌کننده خطاى پا داشته باشد مشخص گردد. تختهٔ پرش بايد به رنگ سفيد باشد و هم‌سطح زمين و به فاصلهٔ حداقل يک متر از چاله فرود قرار گيرد.
چاله فرود
داراى پهناى ۷۵/۲ تا ۳ متر است و فاصلهٔ خط پرش (تخته پرش) تا انتهاء چاله نبايد کمتر از ۱۰ متر باشد. درون چاله فرود بايد با ماسهٔ نرم و خاک‌اره پر شود و سطح آن بايد با سطح تختهٔ پرش هم‌سطح باشد.
قوانين عمومى
در جريان مسابقات وقتى‌که تعداد شرکت‌کنندگان بيش از ۸ نفر باشد، هريک از شرکت‌کننده‌ها سه بار مى‌برند و به ۸ نفرى که بهترين پرش را انجام داده‌اند اجازه داده خواهد شد که هريک سه پرش ديگر انجام دهند. وقتى‌که تعداد شرکت‌کننده‌ها ۸ نفر يا کمتر باشد به هر شرکت‌کننده ۶ بار اجازه پريدن داده مى‌شود. در کليهٔ پرش‌ها، از نزديک‌ترين نقطه‌اى که هر يک از اعضاء بدن با زمين تماس پيدا نموده به‌‌طور عمودى تا خط پرش اندازه‌گيرى مى‌شود. هر ورزشکار مجاز است پرش خود را در محدودهٔ زمانى يک دقيقه انجام دهد.
در صورت تساوى نتيجه دومين پرش بهتر و چنانچه حالت تساوى هنوز برقرار باشد نتيجه سومين پرش بهتر و تا آخر در نظر گرفته مى‌شود تا اينکه حالت تساوى از بين برود. چنانچه براى مقام هشتم حالت تساوى از بين نرود به نفراتى که تساوى کرده‌اند سه پرش اضافه داده خواهد شد تا نفر هشتم تعيين گردد. براى تعيين مقام هر ورزشکار بهترين نتيجه به‌دست آمده از کليه پرش‌ها (حتى سه پرش اضافي) در نظر گرفته مى‌شود.