در دو ۴۰۰ متر با مانع در مقايسه با دو ۱۱۰ متر يا ۱۰۰ متر با مانع تکنيک عبور از روى موانع به لحاظ مصرف انرژي، اقتصادى‌تر است و حرکات روى مانع از شدت کمترى برخوردار هستند. خم شدن بدن در مرحله عبور از مانع کمتر است و طبيعتاً مسير پرواز پائين‌تر خواهد بود و دوندگان ۴۰۰ متر مانع راحتى بيشترى در مرحله عبور از مانع احساس مى‌کنند. براى تنظيم گام‌ها توصيه مى‌شود که دوندگان در مرحله عبور از مانع از پاى چپ به‌عنوان پاى راهنما استفاده کنند زيرا اين امر تعادل بهترى را در طى کردن قوس‌ها براى ورزشکار ايجاد مى‌کند و به او اجازه مى‌دهد تا نزديک لبهٔ داخلى خط خود بدود و انجام اين‌کار خطر ارتکاب خط به‌وسيلهٔ پاى عقب را کاهش مى‌دهد. به هر حال به دوندگان مبتدى توصيه مى‌شود که از هر دو پا به‌عنوان پاى راهنما استفاده کنند.
آهنگ و طول گام در دو ۴۰۰ متر با مانع بسيار مهم است و معمولاً بايد ۲۱ تا ۲۲ گام تا اولين مانع و ۱۳ تا ۱۵ گام بين موانع ديگر، برداشته شود. گاهى شرايط مسابقه و شرايط آمادگى ورزشکار ايجاب مى‌کند که از تعداد گام زوج يعنى به‌جاى ۱۳ گام از ۱۴ گام و به‌جاى ۱۵ گام از ۱۶ گام براى طى کردن فاصله بين موانع استفاده کند و اين در صورتى است که دونده بتواند با هر دو پا عمل کندن از زمين را انجام دهد.