روند اجتماعى شدن کودکان با فعاليت‌هاى اوليهٔ ورزشى آنها آغاز مى‌شود و موجبات رشد و تکامل حرکتى در دورهٔ کودکى و مشارکت ورزشى آنان در سال‌هاى بعد را فراهم مى‌کند. مردم و وضعيت‌هاى مختلف زندگى مى‌توانند در انتخاب فعاليت‌هاى جسمى و ورزشى در طول عمر اثرگذار باشند؛ براى مثال همسالان مى‌توانند در نوع فعاليت‌هاى ورزشى - تفريحى و ميزان تحرک و يا عدم تحرک فرد اثر بگذارند. به‌طور يقين فرآيند تربيت اجتماعى و افرادى که مى‌توانند بر اين فرآيند مؤثر باشند به‌عنوان آثار اصلى و محيطى در رشد حرکتي، قابل توجه هستند.
سه عامل اصلى فرآيند تربيت اجتماعى به‌شرح ذيل باعث مى‌شود تا افراد بتوانند نقش اجتماعى خود را فرا گيرند :
۱. افراد و مؤسسات اجتماعى (افراد مهم و مؤثر)؛
۲. وضعيت‌هاى اجتماعي؛
۳. خصلت‌هاى شخصى (کنيون و مک فرسون، ۱۹۷۳).
متخصصان رشد و تکامل حرکتى علاقمند هستند بدانند که کدام يک از اين سه عامل در فرآيند اجتماعى شدن از طريق ورزش اهميت بيشترى دارد (ما در اينجا از کلمهٔ ورزش در معناى وسيع آن استفاده مى‌کنيم تا انواع فعاليت‌هاى بدنى را شامل گردد). اعضاى خانواده، همسالان، معلمان و مربيان از عوامل اجتماعى مهم هستند. متخصصان رشد نيز مى‌خواهند بدانند که کدام يک از اين عوامل نسبت به عوامل ديگر در فرآيند اجتماعى شدن مؤثرتر است.