فرآيند نمو از لحظهٔ تشکيل نطفه آغاز مىشود. رشد اوليه دقيق بوده، عوامل ژنتيکى آن را تنظيم مىکنند. بنابراين ژنها جنبههاى مختلف رشد طبيعى يا نابهنجارهاى مادرزادى را تعيين مىکنند. همزمان با نمو روياني، جنين نسبت به عوامل محيطى در رحم مادر حساس مىشود. اين محيط شامل کيسهاى است که جنين در آن رشد مىکند و علاوه بر اين مواد غذايى که از طريق گردش خون مادر به جنين مىرسد. برخى از عوامل محيطى از قبيل فشارهاى غيرطبيعى خارجى که به شکم مادر وارد مىشود يا ورود برخى از ويروسها و داروها در جريان خون مادر براى جنين بسيار زيانآور است. عوامل ديگر مانند رسانيدن مواد غذايى مناسب، سبب رشد جنين مىشود.
عوامل محيطى مىتوانند بهطور مثبت يا منفى بر نمو و باليدگى مؤثر مىباشند.
فرآيند نمو و رشد در محيطى که باعث شکوفايى بيشينهٔ خصلتهاى بالقوهٔ ژنتيکى باشد بهطور طبيعى پيش مىرود، ليکن امکان دارد جنين داراى رشد نابهنجار نيز باشد يا اينکه تحت تأثير عوامل محيطى آسيب ببيند. اين امر احتمال دارد باعث جلوگيرى از عملکرد طبيعى نوزاد در زندگى اوليه شود و بعدها عدم مشارکت کامل او در مورد توانايىهاى حرکتى و مهارتى فراهم سازد، لذا براى شناسايى کامل نوزاد ابتدا بايستى فرآيند کامل رشد جنين را شناخت. علاوه بر اين بايد عوامل محيطى را که به نوعى بر رشد جنين اثر مىگذارد شناسايى کرد. افراد فعال و متحرک حاصل عوامل ارثى و محيطى هستند که دائماً در زندگى آنها مؤثر است. با دستيابى به دانش مذکور مىتوان خطرهاى تهديدکننده را براى افراد در حال رشد کاهش داد و براى آنها فعاليتهايى را که احتمالاً داراى محدوديتهاى ژنتيکى يا حرکتى است، تجويز نکرد.