در حدود سال ۲۰۰ پيش از ميلاد،يونانيان در شبه جزيرهٔ يونان ساکن بودند. در اين زمان مردمى از نژاد هند و اروپايى به ايتاليا کوچ کردند و در بخش مرکزى و جنوبى اين کشور ساکن شدند. يکى از قبايل کولى که بعدها به‌عنوان لاتين‌ها شناخته شدند، در نزديکى رودخانه تايبر (Tiber) سکنى گزيدند. اين محل بعدها رم ناميده شد. رمى‌ها نه تنها اثرى به‌سزا بر اهداف تربيت بدنى و ورزش در قلمرو خود داشتند، بلکه با فتح يونان بر تربيت بدنى و ورزش يونان تأثير گذاشتند.
رمى‌ها با رهبرانى بزرگ و سپاهى منظم، تسلط خود را به اغلب مناطق مديترانه و کل اروپا گسترش دادند. موفقيت در ميدان نبرد تأثيرات زيادى بر زندگى و آرمان‌هاى رمى داشت. آنها به جنبه‌هاى فرهنگى زندگى علاقمند نبودند؛ با وجود اين بعضى از جلوه‌هاى فرهنگ يونانى را به خود منسوب مى‌کردند. به‌ويژه در سال‌هاى اخير امپراطورى رميان، مال‌اندوزى هدف اغلب شهروندان بود. نمايش‌هاى مبتذل سمبل ثروت و دارايى بودند و عياشي، زياده‌روي، فساد، اسراف، فساد اخلاقى رواج داشت.
از لحاظ تربيت بدنى و ورزش، رميان تا حدودى با اهداف نظامى‌گرى و تندرستى به تمرين مى‌پرداختند. آنها به ارزش‌هاى بازى به‌عنوان تفريح و لذت معتقد نبودند. در دوران شکوفايى و پيروزى که رمى‌ها سياست‌هاى توسعه‌طلبانهٔ خود را دنبال مى‌کردند، شهروندان از ۱۷ تا ۶۰ سالگى ملزم به خدمت نظامى بودند. در نتيجه، در اين دوران زندگى به شيوهٔ نظامى مهم بود و آمادگى و تناسب جسمانى از طرف اغلب مردم مهم تلقى نمى‌شد، حکومت از سربازان مزدور براى اهداف نظامى خود بهره مى‌برد.
پس از فتح يونان، رمى‌ها از ژيمناستيک يونانيان تأثير پذيرفتند، ولى از آنها به خوبى استقبال نمى‌شد. رمى‌ها انگيزهٔ رقابت سالم را نداشتند. آنها به توسعهٔ زيبايى جسماني معتقد نبودند و برهنگى ورزشکاران برايشان خوشايند نبود آنان دوست داشتند تماشاگر باشند تا شرکت‌کننده، و حرفه‌اى بودن را بر غيرحرفه‌اى بودن ترجيح مى‌دادند.
ورزش‌هاى قهرمانى در ميان آتنى‌هاى يونان (Athenian Greece) در اوج بود، رميان به‌دنبال هيجان، خون، وحشت و حادثه بودند و مسابقات ارابه‌رانى و مبارزات گلادياتورى با خشونت تمام برگزار مى‌شدند. مردان در مقابل حيوانات وحشى و يا با ديگر حريفان قرار مى‌گرفتند و تا دم مرگ براى رضايت تماشگرانِ هيجان‌زده و براى ارضاى حس وحشيگرى مبارزه مى‌کردند. بارها مردان جنگجو در مقابل تماشاگران خوشحال، با يکديگر به مبارزه بر مى‌خواستند.
پاداش‌ها و جوايز برندهٔ مسابقات ارابه‌رانى متعدد بود. ديوکلس (Diocles) و اسپاين (Spain) که در ۴۲ سالگى بازنشسته شدند، در ۴۲۵۷ مسابقه شرکت کرده و در ۱۴۶۲ مسابقه برنده شده بودند و در حدو د۲ ميليون دلار پاداش دريافت کرده بودند. تالوس (Thallus)، کرسنس (Crescens) و اسکورپاس (Scorpus) از ديگر قهرمانان و مسابقه‌دهندگان مشهور بودند.
گرمابه‌هاى عمومى (Thermae) و ميدان‌هاى بازى جاى سالن‌هاى ورزشى يونان را گرفتند. گرمابه‌ها براى استحمام و هم براى تمرين پيش‌بينى مى‌شدند. زمين‌هاى بازى و محل‌هاى تمرينى در خارج شهر بنا مى‌شدند و بيشتر تمرينات از جنبه‌هاى تفريحى برخوردار بودند.