به‌طور کلی، آدمی از حواس زیر برخوردار است: بینائی، شنوائی، بویائی، چشائی، بساوائی (یا حس‌های پوستی)، حس‌های تنی (از آن جمله حس‌هائی که با احساس وضعیت سر نسبت به تنه سروکار دارند). چون حس‌های تنی همیشه موجب احساس آگاهانهٔ شدت و کیفیت محرک نمی‌شوند.
ما تنها از طریق بینائی، شنوائی، و بویائی می‌توانیم به اطلاعاتی دست یابیم که با ما فاصله دارند (اطلاعاتی که برای ما غالباً اهمیت حیاتی نیز دارند). از میان این گروه از حواس، بینائی بیشتر از همه با نیازهای آدمی سازگار است.