دراينجا بحث اين است شما بعنوان مربى چه جنبه‌هائى را بايد رعايت کنيد تا امر موفقيت او بيش از پيش تسريع گردد. بنظر ما توجه و رعايت موارد زير مى‌تواند مؤثر و کارساز باشد.
جنبه الگوئى شما
اگر فرزندتان را به کار و تلاش مى‌خوانيد، اگر از او کار و تلاش منظم براساس وظيفه‌شناسى مى‌خواهيد نخست خود بايد نمونه عملى آن طرز فکر باشيد. خود بيکار نمانيد، کوشش و تلاشتان در زندگى بايد نمونه و قابل پندگيرى بوده، براى او درس باشد.
نشان دادن کارخود
در مواردى لازم است کار و تلاش خود را به او نشان دهيد تا احساس مسؤوليت کند و رغبتى براى پيشرفت در او پديد آيد. او بايد ببيند که ديگران تا چه حدودى پيشرفت مى‌کنند و تصورش اين نباشد که در زندگى و کار و تلاش خود تنهاست. اصولاً ديدن حرکت و کوشش ديگران رغبت‌انگيز کار است.
رعايت اصل تدريج
کودکى که ساليان دراز و يا ماه‌ها به تنبلى و تن‌پرورى عادت کرده يک روزه اصلاح نخواهد شد. بايد براو زمان بگذرد و تدريجاً به آنچه شما مى‌گوئيد عادت کند. هرروز بايد به کار و برنامه‌اى وادار شود، مدّتها کار او مورد تعقيب قرار گيرد تا تلاش او شکل گرفته و به شکل عادتى درآيد.
محدودکردن توقع
درست است که شما با او کار مى‌کنيد ولى انتظار آن را نداشته باشيد که او فوراً بدرخشد. حدود انتظارات خود را محدود کنيد. فراموش نکنيد که او طفل است، ناتوان است، عاشق‌بازى و جست‌وخيز و حرکت است. و نيز انتظار نداشته باشيد که او مثل شما همه‌گاه سرش در کتاب باشد. موقعيت او را هم در نظر داشته باشيد.