اينکه نخست چه بايد کرد تا کودک از وضعى که در آن است بيرون آيد و از تنبلى و تن‌پرورى خلاصى يابد پاسخ‌هائى در اين زمينه وجود دارد که اهم آنها بدينقرارند:
آزمايش‌هاى جسمى
قبل ازهرگونه اقدامى درباره کودک تنبل نخست بايد آزمايشى از او بعمل آورد و ملاحظه کرد که آيا تنبلى او ريشه جسمى دارد يا نه؟ آيا اين کودک دچار کم‌خوني، وضع بدتنفسي، اختلال درغدد، کم‌خوابى و ... نيست؟ آيا او دچار نارسائى‌هاى عضوى نيست؟ چشم و گوش اوسالمند؟ ضربه‌اى مغزى را متحمل نشده؟ و ... طبيعى است مادام که اين علل و عوامل شناخته و درمان نشوند هرگونه اقدامى درباره کودک نارواست.
آزمايش‌هاى ذهنى - روانى
پس از اينکه از جنبه‌هاى جسمى او مطمئن شديم، مثلاً دريافتيم که نارسائى ندارد و يا گرفتار فلان نارسائى است و بدرمانش پرداختيم، حال بايد به آزمايش‌هاى ذهنى - روانى کودک بپردازيم. وضع هوش او را مورد سنجش قرار دهيم . استعداد او را ارزيابى کنيم . ببينيم تحت چه فشارهاى روانى است؟ چه اختلالات شخصيتى در او وجود دارد؟ وضع امنيتى او چگونه است؟ از چه بيمارى روانى خاصى رنج مى‌برد(ملاحظه همه آنچه که در بحث علل ذهني، استعدادي، و روانى مطرح شده است.)
طبيعى است مادام که آن علل براى ما مکشوف نشده‌اند امکان اقدام و تصميم‌گيرى درباره کودک نتواند بود. هميشه بايد اختلالى را از ريشه حذف کرده و از ميان برد.
بررسى‌هاى ديگر
همچنين ضرورى است که طفل از جنبه‌هاى ديگر هم مورد بررسى و آزمايش قرار گيرد. در هر مورد که براى ما سؤال و مسأله‌اى پديد آمد در آنصورت بايد متوقف شود و در آن مورد به بررسى و اقدام پرداخت. جلوى گسترش لغزش و اشتباه را از مجرا بايد گرفت تا مسأله کاملاً حل و دشوارى‌ها رفع گردند. چه بسيارند کودکانى که بعلت ضعف حافظه به تنبلى متهمند و بجاى درمان‌شدن کتک مى‌خورند و يا سرزنش و تحقير مى‌شوند. و يا کودکانى هستند که استعداد کافى براى کار و تلاش ندارند و بى‌جهت تنبيه و تحقير مى‌شوند.