کودکانى که اختلالات کلامى دارند از چه تيپى مى‌باشند؟ بررسى‌هاى متعدد نشان داده‌اند که اغلب آنها:
- عصبى و دچار هيجانات و تنش‌هاى گوناگون هستند که با مختصر تحريکى از جاى درمى‌روند.
- در محيط زندگى آنها فشارهائى بر کودک وارد مى‌آيد، خواه به صورت امرونهى و خواه بصورت توقعات زائد بر قدرت.
- در خانواده کشمکش‌ها و منازعات زمينه‌ساز ناراحتى‌هاى عاطفى بر کودک است.
- هوش طبيعى دارند ولى محروميت عاطفى آنها نسبتاً شديد است.
- بعلت لوسى و ناز پروردگى نوک‌زبانى و يا کودکان حرف مى‌زنند و در اثرعدم مراقبت والدين و عدم توصيه‌هاى اصلاحى اين عادت در آنها تثبيت مى‌شود.
- در طول مدت زندگى دچار ضربه ناگهانى روانى يا عاطفى شده و صدمه ديده‌اند و يا از واقعه‌اى شديداً ترسيده‌اند.
- فقير و غالباً در طبقه‌هاى ضعيفند و اين حالت در اين طبقه بسيار است بخصوص که والدينشان بعلت کثرت مشغله و ناراحتى در اين رابطه دچار نوعى بى‌تفاوتى هستند.
- از خانواده‌هاى کمال طلبند و والدين آنها اصرار دارند آنان را مبادى آداب بار آورند.
- پدران و مادرانشان در مواردى بسيار عدم‌رضايت خود را به او اعلام کرده و کودک را دچار نگرانى شديدتر کرده‌اند.