بسيارى از خشنودى‌ها و يا ناکامى‌هاى نوجوانان در ارتباط با دوست‌يابى و محبوبيت در جمع و گروه دوستان است. نوجوانان داراى نيازى قوى به کسب محبوبيت و پذيرش توسط ديگران، به ويژه همسالان هستند. آنان دوست داشتن ديگران در مورد علاقهٔ ديگران بودن را دو روى يک سکه مى‌دانند. ضرورت رها ساختن خود از قيد و بندهاى قوى خانواده، نوجوانان را به سوى گروه‌هاى همسن و سال سوق مى‌دهد و بسيارى از وابستگى‌هاى خانوادگى به منظور برخوردارى از حمايت و پشتيبانى لازم، به گروه همسالان انتقال مى‌يابد. در اين مرحله نوجوان بايد از عهدهٔ سه تکليف عمده به خوبى برآيد:
۱. کسب استقلال عاطفى از خانواده
۲. ايجاد گسترش نقش جنسيتى مربوط به خود
۳. ايجاد ارتباط با گروه همسال
خوشبختانه دورهٔ دبيرستان فرصت و امکان بيشترى براى آزادى و انتخاب دوست به نوجوانان مى‌دهد و مدارس بايد با برنامه‌هاى آشنا سازى در آغاز هر سال تحصيلي، نوجوانان را در دوست‌يابى کمک کنند.