نوجوانى يکى از حساس‌ترين دوران زندگى به حساب مى‌آيد، زيرا عوامل زيستي، روانى و اجتماعى توأماً در بروز دورهٔ نوجوانى دخالت دارد. اين مرحله از زندگى نوجوانان مصادف با ورود آنان به مقاطع تحصيلى راهنمايى و دبيرستان مى‌باشد. بنابراين با ورود نوجوان به دورهٔ دبيرستان، خانواده در موقعيت جديدى قرار مى‌گيرد. به همين جهت نقش و مسؤوليت خانواده نيز متحوّل مى‌شود و ابعاد گسترده‌ترى مى‌يابد. از اين رو بايد توانايى مادران و پدران در امر تعليم و تربيت فرزندان افزايش پيدا کند و اين امکان را بيابند که هرچه بيشتر با نحوه تربيت فرزندان خويش آشنا شوند، تحقق اين خواست جز با گسترش آموزش خانواده امکان‌‌پذير نيست.