اغلب پدران و مادران علاقهمند هستند که بدانند در طول سال تحصيلي، در خصوص امور تحصيلى فرزندانشان چه وظيفهاى به عهده دارند و چه کمکهايى مىتواند کارآيى و بهرهورى تحصيلى فرزندانشان را افزايش دهد.
گاهى اتفاق مىافتد که پدران و مادران علاقهمند به موفقيت آموزشى فرزندان خود، اين امر را در اشتغال تمام عيار فرزند خود به درس و مشق تشخيص مىدهند و در تمام مدتى که فرزند آنها در منزل است، او را وادار به درس خواندن نموده، از ساير برنامههاى اوقات فراغت محروم مىکنند.
عدم اطلاع والدين از ظرفيت و توان فرزندان در پرداختن به امرى خاص همچون درس خواندن و عدم بهرهگيرى مطلوب از زمان فراغت فرزندان، آثار و عوارض سوء بر جاى مىگذارد که عمدتاً به کمرغبتى در انجام وظايف تحصيلي، نداشتن نشاط و سرور لازم براى زندگى اجتماعى و به سر بردن با ديگران و نهايتاً کم شدن رغبت و شوق به تحصيل در درازمدت منجر مىگردد. بنابراين چنانچه والدين رفتار مناسب را با شناخت و آگاهى از وظايفى که براى کمک به فرزندان خود به عهده دارند، انجام ندهند و در واداشتن آنان به انجام تکاليف آموزشى افراط يا تفريط نمايند، عوارض ناشى از آن به بروز مشکلاتى در فرزندان منجر خواهد شد که نهايتاً به افت تحصيلى در آنها خواهد انجاميد.