بشر در رهگذر حيات خود بر روى زمين در طول هزاران سال آثار و بقايائى بر جاى نهاده است که اين آثار در بعد زمانى و موقعيت مکانى نمايشگر و بازتاب وضعيت و کيفيت زندگانى او در مرحله‌اى خاص و منطقه‌اى معين است. هر يک از آثار باستانى به زبان حال بيانگر هويت و خصوصيت خود هستند. علم باستان‌شناسى با مطالعه دقيق در ذره ذره و لايه لايه خاک و يافته‌هاى جديد، مى‌تواند تاريخ فرهنگ، تمدن و حتى شيوه زندگي، باورها، اعتقادات، پيشرفت و توسعه صنايع، دادوستد، روابط اقتصادى - فرهنگى و بسيارى از امور مجهول جوامع انسانى گذشته را مطالعه و تدوين نمايد. انگيزه اصلى و هسته مرکزى علم باستان‌شناسى را علاقه بشر به آگاهى از دوران گذشته و نحوه زندگى اجداد مى‌داند و اصولاً همين کنجکاوى بوده است که باعث پيشرفت زيادى از مطالعه باستان‌شناسى و زندگى گذشته بشر شده است.
