شيمى علمى است که از ترکيب مواد و تغييراتى که در شرايط گوناگون در ترکيب آنها دست مى‌دهند و قوانينى که اين تغييرات تابع آنها هستند بحث مى‌کند اين علم همانند ساير علوم از زمان‌هاى تاريخى بسيار دور با کيمياگرى آغاز شد و کيمياگران اطلاعات وسيعى را در اختيار علم شيمى قرار دادند، علم کيمياگرى در اواخر قرن هفدهم به‌صورت دانش حقيقى شيمى درآمد و دانشمندان بزرگى چون کاونديش، برستلي، برگمان، شُل ولاوازيه (بنيانگذار شيمى جديد) در توسعه و تکامل شيمى نقش فراوانى داشتند و از آن زمان به بعد شيمى به نام يک علم تجربى در ميان ساير علوم راه خود را باز کرد.
معمولاً علم شيمى را به دو قسمت عمده تقسيم مى‌کنند، شيمى آلى و شيمى غيرآلى ( شيمى معدني). شيمى آلى عبارت است از شيمى موادى که مولکول‌هاى آنها لااقل يک اتم کربن دارند و شيمى معدنى يا غيرآلى عبارت است از شيمى ساير مواد. و در شيمى جديد اين علم شعبه‌هاى متعدد دارد شيمى نظرى که از قوانين پديده‌هاى شيميائى و فرضيه‌هائى که براى آنها عرضه شده است بحث مى‌کند و آن را شيمى عمومى هم مى‌خوانند و ديگر شيمى تحليلى است که مشتمل بر تجزيه کيفى يعنى تعيين عناصر موجود در يک ماده و تجزيه کمى که نسبت‌هاى وزنى هر يک از اين عناصر را تعيين مى‌کند مثل: شيمى فيزيک، زيست شيمي، شيمى ساختماني، شيمى مواد، راديواکتيو، برق شيمي، نورا شيمي، شيمى صنعتى و شيمى فضائى و غيره.