ارائه شفاهي، به مثابه نوعى انتقال اطلاعات، خصوصياتى دارد به شرح زير:
- حضورى است ( مخاطب در حضور است )
- قابل استناد نيست ( مگر آنکه گفتار به نحوى ضبط شود).
- به خاطر محدوديت زماني، به اندازه ارائه کتبى مشروح نيست و ممکن است در معرض خطر ناقص بودن باشد.
- کنترل کيفى - کمى آن دشوار است و مهارت خاصى لازم دارد.
- تعداد مخاطبين معمولاً کمتر از تعداد مخاطبين ارائه کتبى است.
- از نظر آرايش و سبک بيان، ضوابط ارائه کتبى را ندارد و ارائه‌کننده مى‌تواند از چند سبک بيانى استفاده کند.
- تأثير گذارى‌اش مى‌تواند سريع باشد، هرچند اثرش در مخاطب لزوماً ديرپاى نيست.
- امکان تبادل‌نظر بين ارائه‌کننده و مخاطب وجود دارد و به بيان ديگر نوعى انتقال اطلاعات دوسويه است.
- از نظر مجموعه امکانات، از ارائه کتبى غنى‌تر است، بويژه زبان بدن امکانى بسيار مؤثر در اين نوع انتقال اطلاعات است.
- ممکن است با هدف آگاه‌سازى و يا مجاب کردن مخاطب و جلب‌نظر موافق او انجام شود. از اين نظر ارائه شفاهى ممکن است آگاه ساز يا مجاب‌کننده باشد.
