اگر تغييرات ايجاد شده در شاگرد در حيطه روانى - حرکتى باشد، لزوماً براى ارزشيابى چنين تغييراتى بايد از ارزشيابى از طريق انجام دادن کار استفاده کرد. اگر چه روش ارزشيابى از طريق انجام دادن کار نوعى روش مشاهده است، با روش مشاهده کاملاً متفاوت است. در اين روش، شاگرد بدرستى مىداند که مورد ارزشيابى قرار مىگيرد و شرايط ارزشيابى براى همه شاگردان يکسان است. در اين نوع ارزشيابي، شاگرد طبق دستور و راهنمايى معلم کار مورد نظر را انجام مىدهد؛ مثلاً شيء را مىسازد، دستگاهى را باز و بسته مىکند، آزمايشى را انجام مىدهد و حرکاتى همچون عمليات ورزشى را از خود بروز مىدهد. معلم بر اساس اعمال انجام شده، تغييرات انجام گرفته و پيشرفت تحصيلى او را در زمينهٔ مهارتهاى عملى ارزشيابى مىکند. در اين روش، مهارت، قدرت و سرعت عمل شاگرد بخوبى آشکار و ارزشيابى مىشود. قضاوتى که بر اساس مشاهده رفتار صورت مىگيرد، عينى و تا حدود زيادى واجد اعتبار است. در عين حال، چنين روشى محدوديتهايى نيز دارد؛ از جمله اينکه بسيارى از ابعاد ذهنى و روانى شاگرد از اين طريق قابل سنجش نيست، نوع تعبير و تفسير از نتايج براى معلمان مختلف متفاوت است و حالات عمومى و شخصيت آزماينده در نتايج ارزشيابى اثر مىگذارد. در کل، اين روش همراه با روشهاى ديگر مىتواند ضريب اعتماد و اطمينان قضاوت و ارزشيابى را افزايش دهد.