براى آموزش مهارت‌هاى ورزشي، روش‌هاى مختلفى بکار مى‌رود. اين روش‌ها با توجه به تأثير و شرکت حس‌هاى مختلف در يادگيري، در سه گروه به‌شرح زير تقسيم‌بندى مى‌گردند:
- روش تکلمى:
يکى از رايج‌ترين روش‌هاى آموزش مهارت‌ها يا شيوه اجراء يک فعاليت، استفاده از روش تکلمى است. در اين نوع شيوه، معلم مرحله به مرحله يا به‌طور خلاصه، چگونگى اجراء يک فعاليت در مراحل مختلف را فقط به‌وسيله زبان بازگو مى‌کند. او به‌عنوان يک وسيله کمکى اوليه، يادگيرنده را به آنچه در قالب عمل بايد پياده کند آگاهى مى‌دهد و در حقيقت يک تصوير کلى از فعاليت مورد نظر را در ذهن فرد به‌وجود مى‌آورد. در آموزش با اين روش، دانش‌آموزان مراحل مختلف حرکت‌ها را از طريق شنيدن و گوش دادن ياد مى‌گيرند.
- روش مشاهده‌اى:
يکى از مهم‌ترين و سودمند‌ترين راه‌هاى آموزش يک حرکت، نشان دادن آن به دانش‌آموزان است. نشان دادن مهارت يا حرکت معمولاً همراه با توضيح دادن است. نشان دادن حرکت به‌وسيله معلم يا دانش‌آموزان يا وسايل کمک‌آموزشى نظير فيلم و پوستر و عکس مى‌تواند انجام پذيرد.
- روش احساس حرکت:
اين روش عبارت است از به‌وجود آوردن احساس حرکتى صحيح با هدايت کردن يک قسمت يا قسمت‌هاى مختلفى از بدن که در حرکت به‌کار گرفته مى‌شود. اين عمل به‌وسيلهٔ معلم يا فرد ماهرى انجام مى‌گيرد. در بسيارى از موارد ديده شده است که برخى از افراد تا زمانى‌که اين حس را پيدا نکرده‌اند، مهارت مربوطه را به‌خوبى انجام نمى‌دهند. به‌عنوان مثال اين عمل براى کسى که وزنه پرتاب مى‌کند و حرکت دست را در موقع پرتاب به‌خوبى نمى‌داند يا کسى که چگونگى پرتاب وزنه را ياد نمى‌گيرد بسيار قابل استفاده است. مورد استفادهٔ ديگر اين روش زمانى است که شخصى دچار نقص عضوى مثل کرى يا کورى باشد. معلم با هدايت کردن اجراء کنندگان حرکت، چگونگى انجام دادن آن را به‌وسيلهٔ به‌وجود آوردن احساس حرکت بدني، به فرد مى‌آموزد.