گرچه شيوه آموزش تأثير تربيتى دارد و معلمان با استفاده از روشهاى مختلف آموزش، مانند شيوهٔ حل مسئله مى‌توانند علاوه بر کمک به کسب معلومات فرد، در ايجاد و رشد شخصيت او مؤثر باشند ولى منابع مربوط به تربيت اسلامى به بررسى شيوه‌هاى ذيل در تربيت دانش‌آموزان پرداخته‌اند و تأکيد کرده‌ان که معلمان با استفاده از اين شيو‌ه‌ها مى‌توانند در تربيت آنان موفق شوند:
روش الگويي؛ روش محبت؛ روش تکريم شخصيت؛ روش موعظه و نصيحت؛ روش تشويق و تنبيه (ر. ک. : شکوهى يکتا، محسن؛ تعليم و تربيت اسلامي)؛ روش تزکيه؛ روش توبه و روش محاسبهٔ نفس. (ر. ک. : باقري، خسرو؛ نگاهى دوباره به تربيت اسلامي؛ ص ۶۸)
لازم است توضيح داده شود که در آموزش و پرورش کودکان دبستانى و نوجوانان دورهٔ راهنمايى و متوسطه مى‌توان از روشهاى مختلفى استفاده کرد. اما معلمان در انتخاب روش و فرآيند آموزش و پرورش دانش‌آموزان لازم است به نکات ذيل توجه کنند:
- روش‌ها با توجه به هدف‌ها و اصول آموزش و پرورش و محتواى برنامه در هر دوره انتخاب شوند.
- در انتخاب روشهاى تدريس به تفاوت‌هاى فردى و مراحل رشد دانش‌آموزان توجه شود.
- روش‌ها با توجه به شرايط و عوامل آموزش، انعطاف‌پذير باشند.
- زمينه‌هايى فراهم شود تا مشارکت دانش‌آموزان در فرآيند آموزش و پرورش ميسر باشد.
- روش به گونه‌اى باشد که راه خودآموزى را به دانش‌آموز ياد بدهد.
- نقش معلم در فرآيند آموزش، راهنمايى کردن دانش‌آموز باشد و فعاليت بيشتر از جانب شاگرد انجام شود.
- والدين نيز با روشهاى آموزش و پرورش فرزندان خود در مدرسه آشنا باشند و در اين زمينه هماهنگى بين خانه و مدرسه انجام شود.
- معلمان از نظر گفتار و رفتار براى دانش‌آموزان الگوى مناسبى باشند.