مهمترين دورهٔ تحصيلى در تمام نظام‌هاى آموزش و پرورش جهان، دورهٔ ابتدايى است؛ زيرا شکل‌گيرى شخصيت و رشد همه جانبه فرد در اين دوره، بيشتر انجام مى‌گيرد.
دورهٔ ابتدايي، در رشد مفاهيم و معانى امورى که کودک در زندگى روزمره با آنها مواجه است، نقش مهمى برعهده دارد. اين دوره تداوم بخش تکوين‌‌شناختي، زيستى و اجتماعى کودک - که در خانواده پى‌ريزى شده است - است. همچنين دوره‌اى است که در آن فرصت و موقعيت مناسبى براى تحصيل، تربيت و يادگيرى شيوهٔ ارتباط صحيح با ديگران براى کودک فراهم مى‌گردد و استعدادهاى هر کودک بتدريج شکوفا مى‌شود.
با توسعه فرهنگ و تمدن بشر و نياز انسان به خواندن، نوشتن و حساب کردن و غيره بتدريج بر تعميم آموزش همگانى و بهره‌گيرى از تعليمات اجبارى تأکيد شده است. به گونه‌اى که در اعلاميه حقوق بشر آمده است:
هرکس حق دارد از آموزش و پرورش بهره‌مند شود. آموزش و پرورش لااقل تا حدودى که مربوط به تعليمات ابتدايى و اساسى است بايد رايگان باشد. همچنين آموزش و پرورش اجبارى است. آموزش حرفه‌اى بايد عموميت پيدا کند و آموزش عالى بايد با شرايط مساوى و کامل در دسترس قرار گيرد تا همه بنا بر استعداد خود از آن بهره‌مند شوند.