کشور ايران با منابع عظيم مواد سوختى (مايع و گاز و جامد)، ذخاير فلزى و غيرفلزى و قرار گرفتن در کمربند فعال زلزله‌خيز زمين، نياز فراوان به متخصصان و پژوهشگرانى دارد که با شناخت کامل علوم زمين به کاوش در درون آن بپردازند و به اسرار آن پى ببرند. زمين‌شناسى علمى در مفهوم عام عبارت است از شناخت همهٔ پديده‌هاى زمين از جمله: منشاء، تاريخ، ساختمان، مواد متشکله، منابع طبيعى موجود و تغيير و تحولات پديد آمده در طول زمان مورد بررسى قرار مى‌گيرد. داوطلب اين رشته بايد در دروس زمين‌شناسي، فيزيک، شيمي، رياضى و زيست‌شناسى قوى بوده، علاقه، استعداد، تن سالم، بنيه و روحى قوي، امکان فعاليت در شرايط دشوار مناطق خارج از شهر را دارا باشد. دروس رشته شامل دروس عمومي، پايه، اختصاصى و اصلى است. بعضى دروس رشته عبارت است از: زمين‌شناسى تاريخي، بلورشناسي، هندسى و نوري، رسوب‌شناسي، سنگ‌شناسى رسوبى و آذرين و دگرگوني، ديرينه‌شناسي، زمين‌شناسى ساختماني، زمين‌شناسى نفت، زمين‌شناسى اقتصادي، آب‌شناسى و زمين‌شناسى مهندسي. تعدادى دروس عملى نظير عمليات صحرائى و کارآموزى نيز موجود است. توانائى‌هاى فارغ‌التحصيلان اين دوره به‌شرح زير است:
- کارآئى در امر تهيهٔ نقشه‌هاى زمين‌شناسى و معدني.
- زمين‌شناسى دبيرستان (در گرايش دبيري).
- همکارى با گروه‌هاى اکتشاف (در گرايش اقتصاد).
- آب‌يابى و بهره‌بردارى از آب‌هاى زيرزمينى (در گرايش زمين‌شناسى اقتصادي).
- همکارى در اکيپ‌هاى مهندسى زمين‌شناسى (در گرايش زمين‌شناسى مهندسي).
- همکارى در کارهاى صحرائى و کارگاهى سازمان زمين‌شناسى کشور و مؤسسات زمين‌شناسى دولتى و غيردولتي.
- آمادگى ادامهٔ تحصيل در مقاطع بالاتر (کارشناسى ارشد و دکتريٰ)
فارغ‌التحصيلان اين رشته در وزارتخانه‌هاى آموزش و پرورش، کشاورزي، معادن و فلزات، نفت و نيرو و سازمان‌هاى تابع آنها جذب کار مى‌شوند.