سه شنبه ۲ شهریور ۱۴۰۰ ساعت ۱۶:۵۰

جملاتی زیبا از کتاب صد سال تنهایی

«گابریل خوزه گارسیا مارکِز» نویسنده‌ی آثار شاخص قرن بیستم است که داستان‌هایش به بیش از سی زبان دنیا ترجمه شده‌اند. او در میان فضاهای واقعی اتفاق‌های فانتزی رقم زده است که باگذشت چند سال همچنان کتاب‌هایش در لیست پرفروش‌ترین‌ها هستند.

یکی از آثار ماندگار قرن بیست و یکم، رمان شناخته شده و تحسین شده گابریل گارسیا مارکز است. رمانی غنی و درخشان از زندگی و مرگ و تراژدی بشر.

«گابریل خوزه گارسیا مارکِز» Gabriel José García Márquez نویسنده و روزنامه‌نگار کلمبیایی در 6 مارس سال 1927 در دهکده‌ی آرکاتاکا متولد شد. او کودکی‌اش را در خانواده‌ای فقیر گذراند و همراه پدربزرگ و مادربزرگش زندگی کرد؛ در آن دوران پدربزرگش در جنگ‌های داخلی کلمبیا شرکت می‌کرد. او از همان سال‌ها به ادبیات و نوشتن علاقه داشت ولی رشته‌ی حقوق در دانشگاه بوگوتا را دنبال کرد.

* «این برای من کافی است تا مطمئن شوم که تو و من در این لحظه وجود داریم»

* «هر دو آنها باقی می‌مانند در جهان خالی که در آن تنها واقعیت روزمره و ابدی عشق بود»

* «همیشه به یاد داشته باشید که گذشته دروغ است، این حافظه هیچ بازگشتی ندارد، هر بهاری که می گذرد، دیگر بر نمی‌گردد، و حتی شدید‌ترین عشق های حقیقتی کوتاه مدت‌اند»

* «بنابراین، آنها در واقعیتی زندگی می‌کردند که در حال لغزش بود، لحظه‌ای توسط کلمات گرفتار شدند، اما زمانی که ارزش نامه‌های نوشته شده را فراموش کردند، می‌توانستند بدون وقفه فرار کنند».

* «راز یک سالخوردگی خوب، یک قرارداد محترمانه با تنهایی است»

* «هیچ آرمانی در زندگی ارزش این همه سرافکندگی و خفت را ندارد»

* «مردها چه قدر عجیبند! از یک طرف تمام عمر خود را به جنگ با کشیش‌ها می‌گذرانند و از طرف دیگر کتاب دعا هدیه می‌دهند»

* «آنچه از تو ناراحتم می‌کند این است که همیشه درست آنچه را که نباید بگویی، می‌گویی»

* «ادبیات بهترین بازیچه‌ای است که بشر اختراع کرده است تا مردم را مسخره کند»

* «زن گذاشت تا اشک او تمام شود. با نوک انگشتان سر او را نوازش می‌کرد و بدون اینکه او را وادار به اعتراف کند که به خاطر عشق اشک می‌ریزد، فوراً قدیمی‌ترین گریه تاریخ بشر را شناخت»

* «همیشه چیزی برای دوست داشتن وجود دارد»

* «اولین آنها را به درختی بستند و آخرین آن‌ها طعمه مورچه‌ها می‌شود. نسل‌های محکوم به صد سال تنهایی فرصت مجددی روی زمین نداشتند»

* «وقتی کسی مُرده‌ای زیر خاک ندارد، به آن خاک تعلق ندارد»