«قصۀ روح‌الله زم به روایت پدر ۲»

در پی حقی که «در آیین‌نامهٔ تنظیمی نحوهٔ اجرای احکام قصاص، رجم، قطع، صلب، اعدام و ... مصوب ۶۸/۴/۳۰ برای متهم، وکیل و خانوادهٔ وی مشخص شده، چنین آمده که: بعد از صدور حکم و مطلع‌ساختن متهم، وکیل و خانواده‌اش، ترتیب ملاقات با خانوادهٔ وی را صادر کنند تا فرد برای آخرین بار با خویشان، ملاقات داشته باشد... متهم می‌تواند قبل از اجرای حکم، وصایای خود یا کتبی و یا شفاهی به خانوادهٔ خود بیان کند».
عزیزان جانی!
با توجه به اعلام تأیید حکم اعدام روح‌الله زم توسط سخنگوی محترم قوهٔ قضاییه در روز سه‌شنبه ۹۹.۹.۱۸ وفق مفاد آیین‌نامهٔ مزبور، ‌پرسش‌های حقوقی، قانونی و وجدانی و انسانی زير برای خانوادهٔ وی پدیدار گشته است:
۱- اگر منظور آیین‌نامه از مطلع‌ساختن، ابلاغ رسمی نبوده باشد و گیریم که وکیل و خانواده از طریق اعلام رسانه‌ای از صدور حکم مطلع شده باشند! چرا متهم از حق اطلاع حکمش محروم نگه داشته شده؟
۲- در ملاقات جمعه ۹۹/۹/۲۱ سه روز! بعد از اعلان حکم نه‌تنها به خانواده وی گفته نشد که این آخرین دیدار است، بلکه توسط مسئول پرونده بسیار تأکید شد که:
الف- هرگز نه شما و نه هیچ یک از بچه‌ها نباید روح‌الله را از تأیید حکمش مطلع کند.
 ب- چندین نوبت تکرار شد وی تا ۳-۲ روز دیگر از بند ۲ الف(اطلاعات سپاه) به بند عمومی منتقل خواهد شد که در آنجا از امکانات بهتر و ملاقات بیشتر برخوردار می‌شود(اینجا جا و امکانات ما محدود است).
۳- با توجه به حق استفاده متهم از تقدیم لایحهٔ اعادهٔ دادرسی بعد از تأیید تجدیدنظر و دیوان، چرا این حق و فرصت لازم برای ارائه درخواست اعادهٔ دادرسی به متهم، وکیل و خانوادهٔ وی داده نشده است؟ نزدیک ظهر سه‌شنبه، حکم اعلام، پنج‌شنبه و جمعه هم كه تعطیل بوده، آیا یک روز چهارشنبه برای تهیه لایحه و تقدیم به مقام قضایی و اظهار نظر وی در رد یا قبول کافی بوده است؟
۴- نادیده‌انگاشتن این حق قانونی برای روح‌الله و تعجیل در ایجاد فرح(شادی) برای موافقان اجرای حکم در کمتر از یک و نیم روز وقت اداری! خود، موجد طرح پرسش‌های دیگری هم شده است:
الف- با توجه به تأکیدات مکرر در قانون اساسی، سخنان حضرت امام راحل(ره) و مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی) مبنی بر یکسان‌بودن حق بهره‌مندی عموم شهروندان از قانون، چه اراده حقیقی یا حقوقیِ فراقانونی برای تعجیل در اجرای حکم اعدام، وجود داشته است؟
ب- چرا شرایط بیان کتبی و یا شفاهی وصایای شرعی(كه جزء واجبات مسلمانی است) برای متهم وخانواده‌اش فراهم نگردیده است‌ و اساساً چه نگرانی از محتوای وصیت روح‌الله می‌توانسته او، خانواده و فرزندان صغیرش را از نوشتن و داشتن این دست‌خط تاریخی محروم كرده باشد؟!
خوب است عزیزان محترم دستگاه عدالت‌گستر قضا، که خود را متحمل و مفتخر به مراعات اشکال قانونی رسیدگی به اين پرونده در یکسال گذشته دانسته‌ است، در غياب محروميت متهم، حداقل برای اقناع خانواده وی به‌خاطر محروم‌ماندن از این حق قانونی و روشنگری برای جامعه و جهان حقیقت‌جو، پاسخ‌های خِردپذیر خود را اعلام نموده تا زمینه‌های توسعهٔ قانون‌گرایی در نظام قضائی جمهوری اسلامی ایران، حداقل برای علاقمندان باور و موجب خاموشی مخالفان تندروی جمهوری عزيزمان فراهم گردد!

منبع  خبر صفحه رسمی محمد علی زم در آدرس اينستاگرام زیر قابل مشاهده است:
‏‎‏‎‏‎‏‎‏‎‏‎‏‎‏‎‏https://instagram.com/_u/mohammadali_zam