در ایران، 14 سال پس از اختراع تلگراف یعنی در 1236 شمسی، اولین خط تلگراف بین تهران و چمن سلطانیه (نزدیک زنجان) نصب و راه‌اندازی شد و دو سال بعد به سمت زنجان و تبریز و جلفا امتداد یافت و به شبکه تلگراف روسیه پیوست و روزبه‌روز توسعه یافت. ایران در 1248 خورشیدی، به عضویت اتحادیه بین‌المللی تلگراف – که بعدها به اتحادیه بین‌المللی ارتباطات راه دور تغییرنام یافت، درآمد.<br /> چند سال پس از اختراع تلفن یعنی در 1269 خورشیدی بین دو ایستگاه ماشین دودی تهران و شهرری اولین خط تلفن برقرار شد. روند توسعه کمی و کیفی مخابرات از مرحله تلفن مغناطیسی تا مرحله خودکار و ارتباطات ماهواره‌ای در ایران ادامه یافت.<br /> در سال 1308، امور تلفنی به شکل یک اداره زیرنظر وزارت پست و تلگراف قرار گرفت و از آن پس، این وزارتخانه به وزارت پست و تلگراف و تلفن تغییر نام داد.<br /> در سال 1313 تمامی شرکت‌های تلفن موجود در سطح کشور در هم ادغام شدند و شرکتی واحد، به نام شرکت سهامی تلفن ایران با مشارکت آن و زیر نظر وزارت پست و تلگراف و تلفن بوجود آمد و فعالیت‌های ارتباطی – مخابراتی کشور به دو سازمان مستقل دولتی سپرده شد. به دلیل افزایش جمعیت شهرها و ضرورت ایجاد ارتباط بین نقاط دور و نزدیک، به‌موجب قانون تاسیس و اساسنامه شرکت مخابرات ایران مصوب خردادماه 1350، شرکت سهامی تلفن ایران، منحل و تمامی دارایی‌ها و دیون و مطالبات و تاسیسات و کارکنان آن به شرکت جدیدالتأسیسی به نام مخابرات منتقل شد و از سال 1351 امور تلگراف و تلفن و بی‌سیم و همه تجهیزات مخابراتی وزارت پست و تلگراف و تلفن، با شرکت سهامی در هم ادغام شدند و سازمان جدیدی به نام شرکت مخابرات ایران پدید آمد که از آن تاریخ تا امروز به همین نام و تحت نظارت وزارت پست و تلگراف و تلفن فعالیت داشته است.<br /> به منظور تغییر ساختار و خصوصی‌سازی در شرکت مخابرات ایران، اساسنامه شرکت مادر تخصصی مخابرات به تصویب رسیده است. بنابراین شرکتهای ارتباطات زیرساخت، ارتباطات سیار و ارتباطات دیتا از شرکت مخابرات ایران جدا شده و به غیر از شرکت ارتباطات زیرساخت، باقی شرکتها به همراه شرکتهای مخابرات استانی به ترتیب خصوصی‌سازی خواهند شد. در نتیجه شرکت مادر تخصصی مخابرات تنها قانونگزار بوده و شرکتهای دیگر امور اجرایی را به عهده خواهند داشت.